Η ομιλία του εργατολόγου Δημ. Μπούρλου προς τους Δικαστικούς Υπαλλήλους για το ασφαλιστικό και οι απαντήσεις του, σε ερωτήσεις που του τέθηκαν, σε κείμενο.

Ανακοινώσεις, Διάφορα

Η ομιλία του εργατολόγου Δημ. Μπούρλου προς τους Δικαστικούς Υπαλλήλους για το ασφαλιστικό και οι απαντήσεις του, σε ερωτήσεις που του τέθηκαν, σε κείμενο.

Καλημέρα σε όλους. Σας καλωσορίζουμε σε αυτή την ενημερωτική συγκέντρωση με θέμα το ασφαλιστικό, που γίνεται με πρωτοβουλία του Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου Δικαστικών Υπαλλήλων της Αθήνας, μετά από πολλά αιτήματα που είχαμε από συναδέλφους, προκειμένου να απαντηθούν από κάποιον που γνωρίζει πολύ καλά το θέμα.

Καλέσαμε τον κύριο Δημήτρη Μπούρλο, γνωστό εργατολόγο και έγκριτο δικηγόρο ο οποίος θα μας μιλήσει για το ασφαλιστικό. Έχουμε μιλήσει μαζί του και του έχουμε ζητήσει να αναφερθεί σε θέματα που αφορούν συνολικά δημοσίους υπαλλήλους, δικαστικούς υπαλλήλους όπως:

  • Πότε και πως τεκμηριώνεται το δικαίωμα κύριας ασφάλισης,
  • Τι γίνεται με τη διαδοχική ασφάλιση γι’ αυτούς που δούλευαν κάπου αλλού πριν έρθουν στα δικαστήρια,
  • Για το ταμείο νομικών, πότε μπορεί να πάρει κάποιος σύνταξη από το ταμείο νομικών και με πόσα χρόνια υπηρεσίας,
  • Τι γίνεται με την εξαγορά των πλασματικών ετών σε σχέση με παιδιά, σπουδές και στρατιωτική θητεία,
  • Ποιο είναι το κόστος εξαγοράς,
  • Τι ισχύει για τους παλιούς και τους νέους ασφαλισμένους, δηλαδή αυτούς που είναι πριν το 1993 και μετά,
  • Τα όρια ηλικίας ανδρών και γυναικών,
  • Για την πρόωρη συνταξιοδότηση και μειωμένη σύνταξη,
  • Πως επηρεάζουν τα ανήλικα παιδιά και
  • Για τη θεμελίωση μέχρι 31/12/10, 31/12/11 & 31/12/12 και τι ενέργειες πρέπει να κάνουμε όλοι μας, ούτως ώστε να μη χαθούν ασφαλιστικά δικαιώματα.

Έχουμε ζητήσει να βιντεοσκοπηθεί από το Γιώργο Χρυσικό αυτή η συνάντηση και η ομιλία του κυρίου Μπούρλου, προκειμένου να την παρακολουθήσουν και συνάδελφοι που δεν μπορούν να είναι εδώ σήμερα, αλλά και πολλοί από την επαρχία το ζήτησαν αυτό. Θα είναι καλό να κρατήσουμε μια διαδικασία, να μην υπάρχει πολύ μεγάλος θόρυβος για να ακούγονται όλα καλά και να καταγραφούν σωστά.

Θα κάνει μία εισήγηση ο κύριος Μπούρλος, μία ομιλία αρχικά και θα προσπαθήσει να καλύψει τα περισσότερα θέματα. Αμέσως μετά από το μικρόφωνο εκεί όποιος συνάδελφος θέλει, θα θέτει εξειδικευμένα ερωτήματα.

Είμαστε έτοιμοι να ξεκινήσουμε κύριε Μπούρλο, αφού σας ευχαριστήσουμε που είστε εδώ σήμερα.

Καλή σας ημέρα. Θα ήθελα κι εγώ να ευχαριστήσω και το Διοικητικό Συμβούλιο για την πρόσκληση και εσάς για την προσέλευση και παρουσία.

Λοιπόν, πριν μπούμε στα επιμέρους θέματα, οφείλω να πω το εξής, ότι ένα ερώτημα το οποίο μας τίθεται σε όλους όσους ασχολούμαστε αυτή την περίοδο ή αυτά τα χρόνια εν πάση περιπτώσει με τα θέματα τα συνταξιοδοτικά, είναι το “Να φύγω όταν έχω συμπληρώσει τις προϋποθέσεις ή να μείνω”. Είναι ένα κεντρικό και βασικό ερώτημα αυτό. Εγώ θα κάνω μία τοποθέτηση γενική, σε σχέση με αυτό. Το πότε συνταξιοδοτείται κάποιος ή το αν θα συνταξιοδοτηθεί ή το αν θα παραμείνει στη δουλειά του, είναι θέμα προσωπικό του καθενός, δεν υπάρχει γενικός κανόνας και στην απόφαση αυτή την πολύ σημαντική, γιατί πρόκειται για πολύ σημαντική απόφαση, στην απόφαση αυτή που θα πάρει, πρέπει να συνεκτιμήσει όλες τις παραμέτρους. Το τι ποσό σύνταξης θα πάρει και τι αποδοχές έχει είναι μία από τις παραμέτρους, έτσι. Δεν είναι παράμετρος επουσιώδης, είναι πολύ σημαντική, αλλά επειδή έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα ποτέ δε θα είναι άσπρο-μαύρο, δηλαδή συντάξεις πάρα πολύ καλές και αποδοχές κακές ή αποδοχές πολύ καλές και συντάξεις κακές, να ξέρετε ότι σε γενικές γραμμές έτσι όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα κι όπως φαίνεται ότι θα εξελίσσονται, οι συντάξεις θα ακολουθούν τις αποδοχές και στις περισσότερες περιπτώσεις, οι συντάξεις, αναλογικά θα υπολείπονται των αποδοχών με την έννοια του ότι αν πρόκειται να γίνουνε μειώσεις, στις περισσότερες περιπτώσεις και σε μια πορεία, οι μεγαλύτερες μειώσεις θα είναι στις συντάξεις. Έτσι λοιπόν, στην απόφαση που θα πρέπει να πάρει κάποιος ή κάποια, αφού συνεκτιμήσει πέραν του οικονομικού, γιατί εγώ, σας το λέω και το πιστεύω ακράδαντα, ότι είναι μία από τις παραμέτρους αυτή, θα πρέπει να συνεκτιμήσει και τις υπόλοιπες παραμέτρους: αν έχει καλή δουλειά, τι του αρέσει να κάνει στη ζωή του, κ.λ.π.

Χθες, για να σας δείξω πως θα εξελιχθούν τα πράγματα, έγινε μία παρουσίαση από το Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης Δημοσίων Υπαλλήλων, με την ευκαιρία των εγκαινίων ενός καινούριου κτιρίου που θα συστεγάσει όλες τις επιμέρους υπηρεσίες του ταμείου αυτού. Λοιπόν, στην παρουσίαση αυτή δόθηκαν κάποια στοιχεία και ένα σημαντικό στοιχείο που δόθηκε ήταν η αναλογία ασφαλισμένων προς συνταξιούχους, γιατί αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικός παράγοντας για την επιβίωση και την ορθή χρηματοδότηση του ασφαλιστικού. Εκεί λοιπόν, για το Τ.Ε.Α.Δ.Υ., η αναλογία φάνηκε ότι είναι 1 προς 1,6. Δηλαδή, ένας συνταξιούχος αντιστοιχεί σε 1,6 ασφαλισμένο. Ο 1,6 ασφαλισμένος χρηματοδοτεί τις συντάξεις που παίρνει ο ένας συνταξιούχος. Πρέπει να πω ότι στο παρελθόν, η υγιής σχέση δηλαδή για να μπορεί να στηρίζεται το σύστημα, ήταν 1 προς 5 με 1 προς 6. Έχουμε φτάσει λοιπόν τώρα στο 1 προς 1,6.

Με δεδομένο λοιπόν, ξεκινώ λίγο ανάποδα αλλά δεν έχει σημασία είναι μία εισαγωγή που νομίζω ότι σας ενδιαφέρει. Με δεδομένο λοιπόν ότι οι επικουρικές συντάξεις έτσι όπως έχει οριστεί με σαφήνεια πλέον στο νόμο δε θα χρηματοδοτούνται από τον κρατικό προϋπολογισμό, το λέει σαφώς ο νόμος με τον οποίο συστάθηκε το Ενιαίο Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης, σου λέει θα δίνει συντάξεις με βάση αυτά που εισπράττεις από ασφαλιστικές εισφορές. Κρατική  χρηματοδότηση δε θα υπάρχει καθόλου και γι’ αυτό σε πολύ τακτά χρονικά διαστήματα, όχι ανά τριετία ή τετραετία, θα γίνονται οικονομικές – αναλογιστικές μελέτες να βλέπουν πως πάνε οι συνταξιοδοτήσεις και πως πάνε οι εισροές για να γίνεται επαναπροσδιορισμός του ύψους της σύνταξης, όχι για αυτούς που θα συνταξιοδοτηθούν στο μέλλον, αλλά για αυτούς που ήδη συνταξιοδοτούνται.

Κατ’ επέκταση, το λέω αυτό για να έχουμε κατά νου ότι οι επικουρικές συντάξεις, Τ.Ε.Α.Δ.Υ, η επικουρική σύνταξη και μελλοντικά, όπως φαίνεται, ανά τακτά χρονικά διαστήματα θα βαίνουν μειούμενες. Λέω κι ένα οικονομικό στοιχείο και σταματάω εδώ για να μπω στην ουσία των θεμάτων. Το Τ.Ε.Α.Δ.Υ., λοιπόν, το έτος 2010 είχε πλεόνασμα 93 εκατομμύρια, το έτος 2011 είχε πλεόνασμα 25 εκατομμύρια, το έτος 2012 έχει έλλειμμα 70 εκατομμύρια και το 2013 η πρόβλεψη είναι 175 εκατομμύρια έλλειμμα. Απλώς το λέω για να έχουμε κατά νου λίγο τα οικονομικά δεδομένα, δεδομένου ότι από αυτά θα βγουν οι συντάξεις οι επικουρικές.

Λοιπόν, μπαίνω στην ουσία τώρα της εισήγησης, αυτό κυρίως για το οποίο με φωνάξατε γιατί δεν θέλω να σας κάνω και την καρδιά μαύρη με τα οικονομικά στοιχεία και με την εξέλιξη. Λοιπόν, μια βασική διαφοροποίηση στους ασφαλισμένους στο παρελθόν, ήταν η διαφοροποίηση ανάμεσα σε παλιούς και νέους ασφαλισμένους.

Ποιος εθεωρείτο παλιός ασφαλισμένος;

Εθεωρείτο αυτός ο οποίος ανεξάρτητα από το διορισμό του στο δημόσιο, είχε ασφαλιστεί σ’ οποιοδήποτε ασφαλιστικό φορέα, οποιοδήποτε, μπορεί να ‘ταν ΙΚΑ, μπορεί να ‘ταν ΝΑΤ, οποιοδήποτε ασφαλιστικό φορέα, πριν την 1/1/93, δηλαδή μέχρι 31/12/92. Αυτός ήταν ο παλιός ασφαλισμένος. Αντίθετα, ο καινούριος ασφαλισμένος είναι αυτός που πρωτοασφαλίστηκε σε οποιοδήποτε ασφαλιστικό φορέα μετά την 1/1/93. Και το πρωτοασφαλίστηκε σε ασφαλιστικό φορέα, λένε και οι οδηγίες που έχουνε δοθεί, αφορούν και ασφάλιση η οποία έχει λάβει χώρα σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε χώρες με τις οποίες η Ελλάδα συνδέεται με Σύμβαση Κοινωνικής Ασφάλισης.

Έτσι λοιπόν, πρωτοασφαλισμένος πριν την 1/1/93, όποιος είχε σε οποιοδήποτε φορέα πριν την 1/1/93. Αυτός ήτανε ο βασικός διαχωρισμός για τους παλιούς και νέους ασφαλισμένους.

Η άποψή μου είναι ότι έτσι όπως εξελίχτηκαν τα πράγματα, έχουμε ένα νέο διαχωρισμό, δεν ονομάζεται παλαιών ή νέων ασφαλισμένων διαχωρισμός και για το δημόσιο, για ‘σας, είναι:

           Αυτοί που συμπληρώνουν 25ετία μέχρι το τέλος του 2012 και

          Αυτοί που θα συμπληρώσουν 25ετία από το 2013 και μετά.

Οι πρώτοι είναι αυτοί που σώζονται και πάνε με το παλιό καθεστώς, οι δεύτεροι είναι αυτοί που τους πιάνουν οι καινούριες αλλαγές και στην ουσία δημιουργούνται δύο κλίμακες συνταξιοδότησης ή στα 62 με 40 χρόνια ασφάλισης ή στα 67 με τα 15 χρόνια.

Τώρα, να ξεκινήσουμε, να επανέλθουμε πάλι στο θέμα το βασικό. Όταν λέμε ότι μετράμε το χρόνο ασφάλισής μας, τι θα πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη.

Στο χρόνο, λοιπόν, που λαμβάνουμε υπόψη για να δούμε πόσο χρόνο ασφάλισης μαζεύουμε, είναι ο χρόνος ο οποίος έχει διανυθεί στην ασφάλιση οποιουδήποτε ασφαλιστικού φορέα, με την προϋπόθεση ότι ο χρόνος αυτός δεν έχει αξιοποιηθεί κοινωνικοασφαλιστικά από άλλο ασφαλιστικό φορέα.

Επίσης, πέρα από τις υπηρεσίες που λαμβάνονται υπόψη για τη θεμελίωση του συνταξιοδοτικού δικαιώματος, στη συνάθροιση, συναθροίζονται για να φτάσουμε στον αριθμό 25, που είπαμε μέχρι το 2012 και οι λεγόμενοι πλασματικοί χρόνοι, θα τους πούμε ποιοι είναι οι πλασματικοί χρόνοι και πως μπορούμε να αναγνωρίσουμε σε κάθε περίπτωση. Έτσι, λοιπόν, για να δούμε πόσο χρόνο ασφάλισης έχουμε και για να πλησιάσουμε, να προσεγγίσουμε την πολυπόθητη 25ετία, συναθροίζουμε:

  • Χρόνο στον ιδιωτικό τομέα, σε οποιοδήποτε ασφαλιστικό φορέα,
  • Χρόνο στο δημόσιο,
  • Πλασματικούς χρόνους. Κι όταν λέμε πλασματικούς χρόνους, βεβαίως, για ‘μας τους άντρες, εννοούμε και το χρόνο της στρατιωτικής υπηρεσίας.

Στο δημόσιο δεν ισχύει αυτό που ίσχυε στον ιδιωτικό τομέα, δηλαδή η θεμελίωση του συνταξιοδοτικού δικαιώματος, αυτό που λέμε θεμελίωση, γιατί το ακούτε τώρα και φαντάζομαι ότι μπορεί να σας έχει μπερδέψει, μάλιστα εισήχθη κι ένας καινούριος όρος. Με τον καινούριο νόμο δεν υπήρχε στην κοινωνική ασφάλιση ο όρος αυτός της κατοχύρωσης. Έτσι, αυτό είναι καινούρια κάστανα. Μέχρι τώρα ξέραμε τη θεμελίωση. Η θεμελίωση ήταν διαφορετική στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα. Στον ιδιωτικό τομέα ήθελε να συντρέχουν και τα δύο, δηλαδή για να έχεις θεμελιωμένο δικαίωμα έπρεπε να έχεις και τον απαιτούμενο χρόνο ασφάλισης και την ηλικία. Στο δημόσιο η θεμελίωση του δικαιώματος δεν συναρτάται με την ταυτόχρονη συμπλήρωση ορίου ηλικίας, αλλά συνδέεται με τη συμπλήρωση του συντάξιμου χρόνου που απαιτείται ανά περίπτωση. Εν προκειμένω εγώ λαμβάνω υπόψη την 25ετία επειδή αυτή είναι που οδηγεί σε συνταξιοδότηση στις περισσότερες των περιπτώσεων.

Λοιπόν, υπάρχει ένα δικαίωμα και θα πούμε μετά, εφόσον έχει συμπληρωθεί ο θεμελιωτικός χρόνος να αποχωρεί ο υπάλληλος και χωρίς τη συμπλήρωση του ορίου ηλικίας και να περιμένει να συμπληρώσει το όριο ηλικίας, για να πάρει τη σύνταξη. Είναι ένα δικαίωμα το οποίο δίνεται, είναι η λεγόμενη συνταξιοδότηση με αναστολή. Εγώ δεν είναι από τα δικαιώματα αυτά που συνιστώ να ασκήσετε, έτσι. Γιατί άλλο είναι να φεύγει κάποιος συμπληρώνοντας και τις ηλικιακές προϋποθέσεις και άλλο είναι να περιμένει να φτάσει σε ένα ηλικιακό όριο όπου δεν ξέρουμε υπό τις σημερινές συνθήκες, τι αλλαγές μπορεί να προκύψουν μέχρι να πιάσει το ηλικιακό όριο στο οποίο θα μπορέσει να πάρει τη σύνταξη, όταν λέμε να πάρει εννοούμε να εισπράττει και το ποσό ταυτόχρονα. Λοιπόν, μια άλλη κατηγορία στην οποία πρέπει να αναφερθούμε, τα λέω έτσι και θα τα δέσω μετά, είναι αυτό που λέμε η μειωμένη σύνταξη ή η πρόωρη συνταξιοδότηση.

Όταν λέμε πρόωρη συνταξιοδότηση είναι η δυνατότητα που έχουμε σε κάποιες κατηγορίες να πάρουμε σύνταξη 5 χρόνια νωρίτερα και στην περίπτωση αυτή, όταν παίρνουμε 5 χρόνια νωρίτερα σύνταξη, όταν παίρνουμε δηλαδή τη λεγόμενη μειωμένη σύνταξη, γι’ αυτούς που έχουν θεμελιωμένο δικαίωμα, δηλαδή γι’ αυτούς που έχουν 25ετία μέχρι το τέλος του 2010, η μείωση που προκύπτει είναι ένα διακοσιοστό εξηκοστό έβδομο, δηλαδή περίπου 4,5% για κάθε χρόνο που υπολείπεται μέχρι το όριο ηλικίας, δηλαδή, από τα 55 ως τα 60, στην περίπτωση αυτή είναι 5 χρόνια επί 4,25%.  Αυτό για όσους έχουνε συμπληρώσει, όσους έχουν θεμελιώσει δικαίωμα μέχρι το τέλος του 2010. Για τις κατηγορίες που θεμελιώνουνε συνταξιοδοτικό δικαίωμα απ’ το ‘11 και μετά, η μείωση πάει στο 6% κατ’ έτος. Έτσι, είναι περισσότερο δηλαδή αν φύγει κάποιος 5 χρόνια νωρίτερα, θα έχει μείωση 30%. Στην πρώτη περίπτωση αν φύγει 5 χρόνια νωρίτερα έχει 22,5%. Όσο προσεγγίζει το όριο ηλικίας για την πλήρη σύνταξη το 6% αυτό ή το 4,5% μειώνεται. Δηλαδή, το 30 τον επόμενο χρόνο γίνεται 24, τον επόμενο χρόνο γίνεται 18, 12 και ου το καθεξής.

Άλλο θέμα, τα παίρνω ένα-ένα τα θέματα, τα λέω γιατί μπορεί να λύνονται και απορίες.

Πότε θεωρούμε ότι, αφορά τις γυναίκες καταρχήν και δευτερευόντως τους άντρες αυτούς που κάνουν 25ετία απ’ το ‘11 και μετά. Πότε θεωρούμε ότι έχει ενηλικιωθεί ένα παιδί. Ο καινούριος νόμος όρισε ως ημερομηνία ενηλικίωσης των παιδιών την 31η Δεκεμβρίου του έτους που συμπληρώνουν το 18ο έτος της ηλικίας τους. Έτσι, διασώζονται κάποιες κατηγορίες που για λίγες μέρες ή για λίγους μήνες συμπλήρωναν μεν 25ετία, αλλά χάναν την ανηλικότητα. Στις περιπτώσεις αυτές πλέον, του λοιπού, η ανηλικότητα των παιδιών πηγαίνει μέχρι την 31η Δεκεμβρίου του έτους που συμπληρώνουν κοντά στην ημερομηνία γέννησης το 18ο έτος της ηλικίας.

Δεν θα αναφερθώ γι’ αυτούς που πρωτοασφαλίζονται μετά την 1/1/2011, δε μας αφορά αυτό, οι οποίοι πηγαίνουν στο ΙΚΑ.

Για το δημόσιο πέραν της διαφοροποίησης παλιοί και νέοι ασφαλισμένοι, διαφορετικές προϋποθέσεις συνταξιοδότησης ισχύουν και γι’ αυτούς που είχαν ενταχθεί στο δημόσιο πριν την 1/1/83, άντρες – γυναίκες, όπως επίσης και γι’ αυτούς που έχουν ενταχθεί από το έτος ’83 μέχρι το ’92.  Υπάρχουν αυτές οι δύο μεγάλες κατηγορίες.

Βέβαια, αυτοί που είναι πριν από την 1/1/83, ο αριθμός είναι περιορισμένος. Πλέον, τουλάχιστον από τις συναντήσεις που κάνω βλέπω ότι δεν είναι πάρα πολλοί. Ο μεγάλος όγκος των συνταξιοδοτήσεων, αφορά ενταγμένους  στο δημόσιο από 1/1/83 έως 31/12/92. Για να θεωρηθεί κάποιος ενταγμένος στο δημόσιο πριν την 1/1/83, θα πρέπει να έχει όντως ενταχθεί στο δημόσιο πριν την 1/1/83, ανεξαρτήτως αν ήτανε και σε φορέα του δημοσίου με σχέση ιδιωτικού δικαίου.

Αν είχε ΙΚΑ πριν το ’83 σε μια κλασσική ιδιωτική επιχείρηση, δεν θεωρείται πριν το ’83.  Για τους πριν το ’83, υπάρχουν κάποιες, ισχύουν ακόμα κάποιες περιπτώσεις συνταξιοδότησης χωρίς όριο ηλικίας. 35 χωρίς όριο ηλικίας για τους άντρες ή 34,5 γι’ αυτούς που είχαν 25ετία μέχρι το τέλος του 2002 κ.λ.π.

Για την κατηγορία αυτή, λοιπόν, λέμε αυτό 34,5 για όσους έχουν 25ετία μέχρι το 2002, 35 χωρίς όριο για όσους κάναν την 25ετία μετά, για τις γυναίκες ίσχυε που είχαν ανήλικα παιδιά το 24,5 χωρίς όριο ηλικίας για τις πριν την 1/1/83 και για τις 3τεκνες η 20ετία χωρίς όριο ηλικίας πάλι, έτσι τα λέω σε γενικές γραμμές και χοντρά.

Για τους διορισθέντες μετά την 1/1/83 και μέχρι 31/12/92, άντρες – γυναίκες έχουν ένα ηλικιακό όριο το οποίο ισχύει ακόμη βεβαίως, ενώ έχει καταργηθεί στον ιδιωτικό τομέα, είναι το 37 χωρίς όριο ηλικίας, όπου στο 37 χωρίς όριο ηλικίας μπορεί να συναθροιστεί για τους άντρες μόνο ο στρατός από πλευράς πλασματικών χρόνων.

Δεν μπορούν να μπουν άλλοι πλασματικοί χρόνοι, το ίδιο και για τις γυναίκες βεβαίως και από ‘κει και πέρα, για τους διορισμένους μετά την 1/1/83 για τους άντρες ισχύει η κατηγορία 35ετία με ηλικία 58 ετών και για τις γυναίκες με 3 τουλάχιστον παιδιά ισχύει η 20ετία χωρίς όριο, εφόσον την 20ετία την έχουν συμπληρώσει μέχρι 31/12/2010. Αναφερόμαστε στις χοντρές κατηγορίες.

Λοιπόν, τι έγινε τώρα από το 2011 και μετά. Με μία απόφαση του δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θεσπίστηκε υποχρέωση της χώρας μας να εξισώσει τα όρια ηλικίας ανδρών – γυναικών και αυτό έγινε βεβαίως για αυτούς που κάνουν 25ετία μετά το 2011, γι’ αυτό λέω λοιπόν, μετά την 1/1/2011 και μετά. Γι’ αυτούς λοιπόν, άνδρες – γυναίκες που συμπληρώνουν 25ετία μετά την 1/1/2011 και σ’ αυτήν, επαναλαμβάνω, ότι συναθροίζονται στην 25ετία και οι λεγόμενοι πλασματικοί χρόνοι τους οποίους θα τους αναλύσουμε μετά, καθιερώθηκαν κοινά όρια ηλικίας της συνταξιοδότησης.    

Λοιπόν και τα κοινά όρια για τη συνταξιοδότηση στην ουσία αφορούν το ’11 και το ’12 γιατί απ’ το ’13 είπαμε ότι όσοι κάνουν 25ετία πάνε σε άλλα ηλικιακά όρια, αυτοί λοιπόν που κάνουν 25ετία το 2011, άντρες – γυναίκες, έχουν όριο 61 πλήρη 56 μειωμένη το ’11 και για το 2012, 63 πλήρη 58 μειωμένη, άντρες – γυναίκες. Όσοι κάνουν 25ετία το 2011 ή το 2012.

Για το 2013 είπαμε ότι ανήκουμε στην κατηγορία που ξεφεύγουμε.

Με τη νομοθετική παρέμβαση αυτή που έγινε, στην ουσία δημιουργήθηκε μία νέα άνιση μεταχείριση στην προσπάθεια να εξισωθούν τα όρια και να αποκατασταθεί η ισότητα μεταξύ ανδρών – γυναικών, δημιουργήθηκε νέα ανισότητα, δεδομένου ότι καταλήξαμε στο περίεργο και άτοπο να αντιμετωπίζονται ευνοϊκότερα ασφαλισμένοι με λιγότερα χρόνια υπηρεσίας. Δηλαδή, ένας ο οποίος είχε 25ετία το 2010 δεν μπορεί να βγει στα 61 με πλήρη και στα 56 με μειωμένη. Πρέπει να έχει άλλα ηλικιακά όρια και άλλο απαιτούμενο χρόνο υπηρεσίας. Αυτός που κάνει, η γυναίκα που κάνει 25ετία το έτος 2011, αποκτά δικαίωμα να συνταξιοδοτηθεί στα 61 με πλήρη και στα 56 με μειωμένη, δηλαδή ευνοϊκότερο απ’ ότι για τους άντρες τους άλλους, γι’ αυτούς που κάνουνε το 2012, 63 πλήρη, 58 μειωμένη. Αυτό είναι κάτι το οποίο διατηρείται. Λοιπόν και από ‘κει και πέρα βεβαίως, δημιουργήθηκε και η καινούρια κατηγορία συνταξιοδότησης των ανδρών με ανήλικα παιδιά.

Μέχρι τώρα μπορούσαν να συνταξιοδοτηθούν στην κατηγορία ’83 – ’92 οι γυναίκες με ανήλικα παιδιά αν συμπλήρωναν 25ετία μέχρι το τέλος του 2010, μπορούσαν να συνταξιοδοτηθούν στα 50, αν συμπλήρωναν 25ετία το 2011 μπορούν να συνταξιοδοτηθούν στα 52 και 25ετία το 2012 στα 55. Από το 2011 επεκτάθηκε η δυνατότητα αυτή συνταξιοδότησης με ανήλικα παιδιά και στους άντρες, υπό μία προϋπόθεση: να μην έχουν κάνει 25ετία μέσα στο 2010. Οι άντρες που έχουν 25ετία μέσα στο 2010, εξαιρούνται της δυνατότητας αυτής.

Νέα άνιση μεταχείρηση και αυτή, δεδομένου ότι πάλι αντιμετωπίστηκαν ευνοϊκότερα, που είναι παράδοξο για το ασφαλιστικό σύστημα, συνήθως αντιμετωπίζονται ευνοϊκότερα οι κατηγορίες των ασφαλισμένων ή των υπαλλήλων που έχουν περισσότερο χρόνο ασφάλισης όταν έρχεται μία νομοθετική ρύθμιση. Μ’ αυτή που έγινε αποκαταστάθηκε υποτίθεται η ανισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών, όμως αποκαταστάθηκε δημιουργώντας μία νέα ανισότητα. Ανάμεσα σ’ αυτούς που κάναν 25ετία το 2010, για τις γυναίκες δεν υπάρχει τέτοιο θέμα, και σ’ αυτούς που κάναν 25ετία το ’11 ή το ’12, αντιμετωπίστηκαν ευνοϊκότερα.

Οι άντρες λοιπόν που έχουν 25ετία μέσα στο 2010, δυστυχώς δεν μπορούν να συνταξιοδοτηθούν ως πατέρες ανηλίκων.

Τι χρειάζεται να προσεχτεί εδώ:

Εάν δεν χρησιμοποιηθεί χρόνος ΙΚΑ, δηλαδή π.χ., μπορεί κάποιος άντρας να κάνει 25ετία μέχρι το 2010 χρησιμοποιώντας και 3 χρόνια ΙΚΑ. Εάν δεν τα συναθροίσει τα 3 χρόνια του ΙΚΑ και τα αφήσει απ’ έξω, που σημαίνει ότι το 2010 θα έχει 22 ή 23 χρόνια, μπορεί και επομένως δεν ανήκει στην κατηγορία αυτών που έχουν 25ετία το 2010, να κάνει την 25ετία το ’11 αναγνωρίζοντας πλασματικά και να αποκτήσει τη δυνατότητα να συνταξιοδοτηθεί ως πατέρας ανηλίκου, υπό την προϋπόθεση ότι το ’11 έχει και ανήλικο.

Στο δημόσιο τα πράγματα είναι διαφορετικά απ’ ότι στον ιδιωτικό τομέα. Για να αποκτηθεί δικαίωμα συνταξιοδότησης ως πατέρα ή μητέρα ανηλίκου, πρέπει να συντρέχουν στην ουσία δύο προϋποθέσεις:

            1.Ο απαιτούμενος χρόνος ασφάλισης, 25ετία, και

            2. Ανηλικότητα του παιδιού και είπαμε ότι η ανηλικότητα φτάνει μέχρι το τέλος Δεκεμβρίου του έτους που συμπληρώνεται το 18ο έτος της ηλικίας του.

Όταν συντρέχουν αυτές οι δύο προϋποθέσεις, δημιουργείται η θεμελίωση του δικαιώματος.

Άντρες, λοιπόν, που μπορούν να αποκτήσουν 25ετία αξιοποιώντας και τις δυνατότητες των πλασματικών το ’11 ή το ’12, αποκτούν δικαίωμα να συνταξιοδοτηθούν ως πατέρες ανηλίκων στα ίδια ηλικιακά όρια που συνταξιοδοτούνται και οι γυναίκες, δηλαδή, το ’11 όσοι το συμπληρώνουν στα 52, το ’12 όσοι το συμπληρώνουν στα 55.

Μία δυνατότητα επίσης που δόθηκε στα πλαίσια της εξίσωσης ανδρών – γυναικών, ήταν η δυνατότητα των ανδρών να συνταξιοδοτηθούν ως 3τεκνοι, δυνατότητα την οποία είχανε μόνο οι γυναίκες, από το 2011 και μετά.

Έτσι λοιπόν, με τον καινούριο, όταν λέμε καινούριο εννοούμε του 2010, με τον καινούριο ασφαλιστικό νόμο τον 3865, δόθηκε η δυνατότητα και στους άντρες, τους τρίτεκνους, να συνταξιοδοτηθούν και ορίστηκε ως εξής:

Από 1/1/2010, τους δόθηκε η δυνατότητα παράλληλα το 20 χωρίς όριο που είχαν οι γυναίκες μέχρι το 2010, αυξήθηκε σε 21, 23 και 25 έτη αντίστοιχα, στην ουσία 21-23 λέμε για το ’11 και το ‘12, γιατί το ’13 είπαμε ότι φεύγουμε και παράλληλα θεσπίστηκε πλέον το άνευ ορίου ηλικίας άλλαξε και για το ’11 και το ’12, δημιουργήθηκε νέο όριο ηλικίας που ήταν για άντρες – γυναίκες το 52ο και το 55ο αντίστοιχα, ανάλογα με το αν η 20ετία συμπληρωνόταν το ’11 ή το ’12.

Έχουμε λοιπόν, 20ετία το 2011, έτη θεμελίωσης 21, όριο ηλικίας 52, 20ετία το 2012, έτη θεμελίωσης 23, όριο ηλικίας 55 και αυτό αφορά και τους άντρες και τις γυναίκες.

Για τους μέχρι 31/12/2010, άντρες, υπήρχε η δυνατότητα συνταξιοδότησης, υπό τις προϋποθέσεις των γυναικών, δηλαδή με 20ετία χωρίς όριο, μόνο για την κατηγορία που ήταν χήροι ή είχαν με δικαστική απόφαση την επιμέλεια των παιδιών. Μόνο σε αυτή την περίπτωση οι άντρες μπορούσαν να συνταξιοδοτηθούν με την προϋπόθεση των γυναικών, δηλαδή με την 20ετία χωρίς όριο, πριν το έτος 2010. Για να συμπληρωθούν το 2011 τα απαιτούμενα χρόνια, μπορούν και για την κατηγορία αυτή και για τους άντρες και για τις γυναίκες, να συναθροιστούν και τα λεγόμενα πλασματικά χρόνια, δηλαδή χρόνια παιδιών, σπουδών κ.λ.π., οπότε να μπορέσει κανείς να συμπληρώσει τις προϋποθέσεις που κατά περίπτωση απαιτούνται. Λοιπόν, τώρα για τους άντρες και γυναίκες το είπαμε, να το επαναλάβουμε λίγο αυτό, που φεύγουν ως γονείς ανηλίκων, όχι τρίτεκνοι πλέον, που απαιτείται 25ετία το ’11, και πάμε 52, το ’12 25ετία πάμε 55, από το ’13 και μετά στην ουσία το δικαίωμα αυτό καταργείται. Με τον προηγούμενο νόμο, με τον 3865 απαιτείτο πλέον το 65ο έτος, αλλά στο 65ο έτος μπορούσε να συνταξιοδοτηθεί κάποιος και ως κοινός θνητός όχι ως γονέας ανηλίκου.

Το 65 λοιπόν αυτό, με τον καινούριο νόμο, το 4093, γίνεται 67, δηλαδή στην ουσία το δικαίωμα αυτό, καταργείται. Γι’ αυτό είπα ότι η μεγάλη διάκριση όχι για τους γονείς ανηλίκων, γενικά είναι ότι σ’ αυτούς πλέον που μπορούν να κάνουν μαζί με τα πλασματικά 25ετία μέχρι και το 2012, γιατί απ’ το 2013 ξεφεύγουμε και πάμε σ’ αυτές τις δύο μεγάλες κατηγορίες.

Μία άλλη κατηγορία που πρέπει να την πούμε, είναι άνδρες – γυναίκες, οι οποίοι συνταξιοδοτούνται έχοντας παιδί που έχει πρόβλημα υγείας σε ποσοστό πάνω από 67%, που εν πάση περιπτώσει, με τους τελευταίους νόμους προσαπαιτείται και η προϋπόθεση όχι μόνο να έχει ποσοστό αναπηρίας αλλά να είναι και το παιδί ανίκανο για κάθε βιοποριστικό επάγγελμα, δηλαδή δεν εξετάζεται μόνο το γεγονός του αν υπάρχει αναπηρία στο παιδί.

Για να χορηγηθεί η σύνταξη από τις αρμόδιες υγειονομικές επιτροπές, εκεί όπου περνά και εξετάζεται, θα πρέπει να υπάρξει και κρίση των αρμόδιων επιτροπών ότι είναι ανίκανο για κάθε βιοποριστική εργασία. Για άνδρες και γυναίκες, λοιπόν, το όριο ηλικίας είναι το 50 και ο απαιτούμενος χρόνος ασφάλισης είναι η 25ετία. Και εδώ εν αντιθέσει με ότι ισχύει στον ιδιωτικό τομέα, η δυνατότητα άσκησης του δικαιώματος αυτού, μπορεί να γίνει και από τους δύο γονείς. 

Μία άλλη κατηγορία είναι άνδρες – γυναίκες που συνταξιοδοτούνται, με ανάπηρο σύζυγο. Και στην κατηγορία αυτή, τα ηλικιακά όρια που ισχύουν είναι το 50ο έτος της ηλικίας, ο απαιτούμενος χρόνος υπηρεσίας ή ασφάλισης είναι τα 25 έτη και πρέπει να υπάρχει ανικανότητα και εδώ για άσκηση κάθε βιοποριστικού επαγγέλματος στον άλλο σύζυγο.

Λοιπόν, στην κατηγορία, επανέρχομαι τώρα, φεύγουμε απ’ τα ανήλικα παιδιά κι απ’ τους τριτέκνους, για την κατηγορία αυτή που είπαμε ότι φεύγουν με 25ετία θεμελιώνοντας, το 2011, 61 πλήρη 56 μειωμένη ή το ’12 ’63 πλήρη 58 μειωμένη, από ‘κει και πέρα, για το έτος 2013, όσοι κάνουν 25ετία για το έτος 2013, είπαμε ότι με τους τελευταίους νόμους, πάμε στο 67ο έτος της ηλικίας για την πλήρη σύνταξη και στο 62ο έτος για πρόωρη ή μειωμένη σύνταξη.

Λοιπόν, να πούμε δυο-τρία παραδειγματάκια εδώ, τα οποία τα έχουνε και οι οδηγίες. Μία γυναίκα υπάλληλος π.χ., που έχει διοριστεί το έτος 1986 και που έχει ένα παιδί που είναι ενήλικο, αναγνωρίζοντας έναν πλασματικό χρόνο για να συμπληρώσει 25ετία μέχρι 31/12/2010, θεμελιώνει συνταξιοδοτικό δικαίωμα με την χρονολογία αυτή και μπορεί να πάρει σύνταξη στα 60 πλήρη και στα 55 μειωμένη. Μία γυναίκα που έχει διοριστεί το έτος 1986, π.χ. και δεν έχει παιδιά και συμπληρώνει την 25ετία το 2011, θεμελιώνει έτσι συνταξιοδοτικό δικαίωμα να πάρει πλήρη σύνταξη στα 61, μειωμένη σύνταξη στα 56. Μια γυναίκα υπάλληλος χωρίς παιδιά, που έχει διοριστεί το έτος 1988 και θεμελιώνει συνταξιοδοτικό δικαίωμα, δηλαδή θα κάνει την 25ετία το 2013, θα μπορέσει να συνταξιοδοτηθεί είτε στα 67 με τον καινούριο νόμο με πλήρη ή στα 62 με μειωμένη σύνταξη.

Λοιπόν, να πούμε έτσι κάποιες γενικές παρατηρήσεις πάλι.

Έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί τα πράγματα, άνδρες – γυναίκες, μετά από το 1983 διορισμένοι, μπορούν να πάρουν σύνταξη με 35 χρόνια πραγματικής συντάξιμης υπηρεσίας και τη συμπλήρωση του 58ου έτους της ηλικίας. Αυτό είναι κάτι το οποίο παραμένει ή με τη συμπλήρωση 37 ετών πραγματικής συντάξιμης υπηρεσίας χωρίς όριο ηλικίας ή με τις αλλαγές που γίνανε 61 με 25ετία το ’11, 63 πλήρη με 25ετία το ’12 ή 56 με 25ετία το ’11 μειωμένη 58 με 25ετία το ’12 μειωμένη επίσης.

Λοιπόν, να δούμε ποια άλλη κατηγορία, καλά για τους νέους ασφαλισμένους, δηλαδή για τους μετά το ’93 δεν αναφέρομαι, σας είπα ότι σε γενικές γραμμές που πάνε δεν νομίζω ότι έχει καμία αξία.

Λοιπόν, να πούμε λίγα πράγματα για τους πλασματικούς χρόνους, το οποίο νομίζω ότι σας ενδιαφέρει.

Θεσπίστηκε λοιπόν η δυνατότητα αναγνώρισης πλασματικών χρόνων, να πούμε για τα παιδιά καταρχήν, στο δημόσιο, μετά το νόμο 3865. Δίνεται δυνατότητα αναγνώρισης 1 έτους για το 1ο παιδί, 2 ετών για το 2ο παιδί, 2 ετών για το 3ο παιδί. Για κάποιον που έχει 3 παιδιά υπάρχει η δυνατότητα από πλευράς παιδιών, αναγνώρισης 5 ετών.

–          Κι όταν έχουνε τελειώσει…

–          Θα σας τα πω, θα τα πω ποιοι μπορούν ποιοι δεν μπορούν. Θα κάνουμε και τις διευκρινίσεις.

            Λοιπόν, ποιους δεν αφορά η δυνατότητα αναγνώρισης αυτή.

Δεν αφορά η αναγνώριση αυτή υπαλλήλους, που έχουν αποχωρήσει από την υπηρεσία πριν την 21/7/2010, δηλαδή από τότε που άρχισε να ισχύει ο νόμος 3865. Αν και ο χρόνος αυτός αναφέρεται ως πλασματικός, στην ουσία λειτουργεί πέραν των λοιπών πλασματικών, γιατί μπορεί να συναθροιστεί με τους λοιπούς πλασματικούς, δηλαδή δεν αφαιρείται ο χρόνος αυτός. Δεν έχουν εφαρμογή οι διατάξεις αυτές για δυνατότητα αναγνώρισης του πλασματικού χρόνου των παιδιών, για όσους έχουν θεμελιώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα μέχρι 31/12/2010.

Απαντώ στο ερώτημα αυτό που είπατε.

Όσοι λοιπόν και όσες γυναίκες έχουν συμπληρώσει 25ετία μέχρι το 2010, δεν μπορούν να αναγνωρίσουν καθόλου πλασματικούς χρόνους. Η μόνη δυνατότητα που υπάρχει είναι να αναγνωριστεί η στρατιωτική υπηρεσία για τους άντρες.

Να κάνουμε κάποιες διευκρινίσεις για τη δυνατότητα που υπάρχει αυτή. Η αναγνώριση πλασματικού χρόνου καταρχήν, αφορά παιδιά που βρίσκονται εν ζωή. Αν δυστυχώς κάποιο παιδί έχει χαθεί δεν υπάρχει η δυνατότητα αναγνώρισης του αντίστοιχου πλασματικού χρόνου.

Απαραίτητη προϋπόθεση για να αναγνωρίσει κάποιος πλασματικό χρόνο παιδιών, είναι να έχει 15ετή πραγματική δημόσια υπηρεσία και ως τέτοια θεωρείται και η υπηρεσία που έχει διανυθεί στο δημόσιο, σε οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης, νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου. Το δικαίωμα αναγνώρισης του χρόνου αυτού μπορεί να ασκηθεί και από τους δύο γονείς. Δεν είναι δηλαδή διαζευκτικά ή επιλεκτικά από τον ένα γονέα, μπορούν και οι δύο γονείς να ασκήσουν το δικαίωμά τους και να αναγνωρίσουν τον πλασματικό χρόνο των παιδιών.

Σε περίπτωση όμως που ο γονέας έχει χρόνο ασφάλισης και σε άλλο φορέα, ο πλασματικός χρόνος για παιδί ή παιδιά, αναγνωρίζεται μόνο σε ένα φορέα. Την επιλογή την κάνει ο ίδιος. Και δεν μπορεί να γίνει διάσπαση του χρόνου. Δηλαδή αν κάποιος έχει 2 παιδιά, που σημαίνει ότι μπορεί να αναγνωρίσει 3 χρόνια, δεν μπορεί να πει ότι αναγνωρίζω 2 στο δημόσιο κι ένα στο Ταμείο Νομικών. Διάσπαση του πλασματικού χρόνου δεν μπορεί να γίνει.  Ο χρόνος παιδιών μπορεί ναι μεν να συνιστά συντάξιμο χρόνο, επειδή όμως δεν είναι χρόνος ασφάλισης που αντιστοιχεί σε χρόνο υπηρεσίας κ.λ.π., δεν συνυπολογίζεται στην απαιτούμενη 5ετία τακτικού μονίμου υπαλλήλου. Αντιμετωπίζεται συνταξιοδοτικά όπως ο χρόνος της στρατιωτικής υπηρεσίας. Δηλαδή, συναθροίζεται στο συνολικό χρόνο ασφάλισης που έχει κάποιος μέχρι το χρονικό σημείο εκείνο. Και εδώ χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή, το λέω για τους άντρες αυτό γιατί για τις γυναίκες δεν υπάρχει τέτοιο ζήτημα, επειδή συναθροίζεται ο χρόνος αυτός με το χρόνο πραγματικής υπηρεσίας και ασφάλισης.

Θα πρέπει να προσέξει κάποιος ο οποίος δεν έχει 25ετία μέχρι το 2010 και μπορεί να ασκήσει το δικαίωμα του γονέα ανήλικου να πάρει ως πατέρας ανηλίκου, αν αναγνωρίσει χρόνο παιδιών, μπορεί επειδή ο χρόνος συναθροίζεται, με την αναγνώριση αυτή, να βγάζει 25ετία το 2010.

Στην περίπτωση αυτή δυστυχώς χάνει το δικαίωμα και αυτό για τους άντρες πρέπει να προσεχτεί, αφορά το χρόνο των παιδιών και το χρόνο του στρατού. Επειδή και ο στρατός συναθροίζεται, δηλαδή πάει στο συνολικό χρόνο, αν αναγνωριστεί, έστω ότι κάνει την αναγνώριση ας πούμε το 2012, κάποιος που είχε 24 χρόνια το 2010, αν πάει να αναγνωρίσει 3 παιδιά το 2012, βγαίνει off.

Δηλαδή, βγάζει 25ετία επειδή θα συναθροιστεί στον υπόλοιπο χρόνο, βγάζει πάνω από 25 χρόνια το 2010 και κατ’ επέκταση έχει απώλεια του δικαιώματος. Λοιπόν, προσοχή λοιπόν χρειάζεται στην αναγνώριση των πλασματικών χρόνων.

Αντίθετα, αν κάποιος έχει 24 χρόνια και κάνει 25ετία το ’11, μπορεί να αναγνωρίσει τις σπουδές, θα πούμε πως αναγνωρίζονται οι σπουδές, γιατί οι σπουδές δε λειτουργούν αθροιστικά όπως λειτουργεί, αθροιστικά και από το παρελθόν εννοώ, όπως λειτουργεί ο χρόνος των παιδιών και ο χρόνος του στρατού για τους άντρες.

Έτσι, λοιπόν, στις περιπτώσεις που γίνονται αναγνωρίσεις με σκοπό να πιάσουμε θεμελίωση νωρίτερα, θα πρέπει να προσέξουμε οι άντρες να μη δημιουργήσουμε πρόβλημα φτιάχνοντας 25ετία μέσα στο 2010, γιατί θα χάσουμε το πλεονέκτημα είτε του γονέα ανηλίκου είτε το άλλο που σας είπα γι’ αυτούς που κάνουν 25ετία το ’11 που έχουν τη δυνατότητα να συνταξιοδοτηθούν στα 61 πλήρη 56 μειωμένη ή το ’12 63 πλήρη 56 μειωμένη. Απαιτείται λοιπόν ιδιαίτερη προσοχή σ’ αυτό. Και τέλος, για να ολοκληρώσουμε με το θέμα του ποιοι μπορούν,  μπορεί κάποιος να αναγνωρίσει μέρος του χρόνου των παιδιών, έτσι, δεν είναι απαραίτητο αν έχει 2 παιδιά να αναγνωρίσει 3 χρόνια. Μπορεί να πει ότι θέλω 2 χρόνια και 5 μήνες, μέχρι όσο ο ίδιος κρίνει, κάνοντας τους υπολογισμούς του, στα συν – πλην.

Λοιπόν, τώρα, όσον αφορά τη διαδικασία αναγνώρισης, εδώ είναι ένα θέμα, το κόστος αναγνώρισης είναι το γνωστό με το 6,67, δηλαδή με τις αναγνωρίσεις που κάνετε, το ίδιο περίπου, δεν είναι δηλαδή ακριβή αναγνώριση. Εκδίδεται αναγνωριστική πράξη αν υποβληθεί αίτημα αναγνώρισης σήμερα, η διαδικασία θα διαρκέσει κατ’ εκτίμηση τουλάχιστον 3 με 4 χρόνια. Έτσι, δεν είναι, δηλαδή είναι, έχει τέτοιο στοκ το γενικό λογιστήριο του κράτους που καθυστερεί πάρα πολύ. Αν κάποιος όμως θεμελιώνει συνταξιοδοτικό και ασκεί και συνταξιοδοτικό δικαίωμα, στις περιπτώσεις αυτές οι αναγνωρίσεις γίνονται νωρίτερα.

Η αίτηση μπορεί να υποβληθεί οποτεδήποτε ακόμη και κατά τη συνταξιοδότηση κι αυτές είναι οι οδηγίες που δίνονται, αφού δεν προβλέπεται από τον ίδιο το νόμο κάποια προθεσμία για να υποβληθεί το σχετικό αίτημα. Δε χάνετε βέβαια τίποτα αν το σχετικό αίτημα αναγνώρισης το υποβάλλεται ως το τέλος του 2012, απλώς επισημαίνουμε ότι αυτό το οποίο λέει και το Γενικό Λογιστήριο και οι οδηγίες και προκύπτει και από τη σχετική διάταξη, είναι ότι δεν υπάρχει καμία προθεσμία για να ασκηθεί το δικαίωμα αναγνώρισης του πλασματικού χρόνου αυτού.

Να πούμε λίγο για την αναγνώριση του χρόνου των σπουδών. Λοιπόν, θεσπίζεται λοιπόν για πρώτη φορά, από το 2010 θεσπίστηκε η δυνατότητα αναγνώρισης πλασματικού χρόνου σπουδών.

Η δυνατότητα αυτή παρέχεται μόνο σε αυτούς που θεμελιώνουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα από 1/1/2011 και μετά. Δεν αφορούν λοιπόν τους υπαλλήλους που έχουν θεμελιώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα μέχρι 31/12/2010 ή όσους έχουνε αποχωρήσει από την υπηρεσία.

Λοιπόν, να κάνουμε κάποιες διευκρινίσεις και για τις σπουδές.

Ο χρόνος σπουδών που συμπίπτει με συντάξιμο χρόνο δεν αναγνωρίζεται, δηλαδή είναι χρόνος που αφαιρείται.

Απαραίτητη προϋπόθεση για να μπορέσει κάποιος να αναγνωρίσει χρόνο σπουδών, για τα παιδιά είπαμε ότι είναι 15ετία, είναι να έχει συμπληρώσει 12 έτη, εδώ όχι κατ’ ανάγκη δημόσια υπηρεσία. Επομένως, στην υπηρεσία αυτή συνυπολογίζεται και ο χρόνος που έχει διανυθεί σε άλλους ασφαλιστικούς φορείς. Ως χρόνος σπουδών λογίζεται ο απαιτούμενος χρόνος για την απόκτηση ενός μόνο πτυχίου ανώτερης ή και ανώτατης σχολής είτε της ημεδαπής είτε της αλλοδαπής, υπό την προϋπόθεση ότι είναι αναγνωρισμένος.

Αν κάποιος διαθέτει περισσότερα πτυχία, αναγνωρίζει το ένα και είπαμε ότι αν συμπίπτει με χρόνο ασφάλισης, δεν μπορεί να αναγνωριστεί. Αυ           Δε νομίζω ότι έχουμε τίποτα άλλο, σε σχέση με το χρόνο αυτό. Επίσης, αναγνωρίζεται ο χρόνος αδείας άνευ αποδοχών ανατροφής παιδιών που είναι μέχρι την ηλικία των 6 ετών. Ο χρόνος δεν πρέπει να συγχέεται είπαμε με άλλο πλασματικό χρόνο και αναγνωρίζεται και ο χρόνος άνευ αποδοχών ανατροφής παιδιών. Μπορεί να αναγνωριστεί με τις ίδιες προϋποθέσεις.

Η διαδικασία αναγνώρισης τώρα για τις περιπτώσεις αυτές που είπαμε, είναι και εδώ μπορεί να γίνει οποτεδήποτε, το κόστος είναι και εδώ, η εισφορά εξαγοράς είναι το 6,67 επί των συνταξίμων αποδοχών όπως αυτές έχουν διαμορφωθεί όταν υποβάλλεται η σχετική αίτηση. Νομίζω αυτά σε σχέση και με τους πλασματικούς.

Πλην των παιδιών που είπαμε ότι μπορούν να συναθροιστούν, οι χρόνοι για το ’11 και το ’12 που μπορούν να αναγνωριστούν είναι 4 χρόνια και 5 αντίστοιχα. Στα 4 και 5 συναθροίζονται και οι χρόνοι των παιδιών, δηλαδή δε συνυπολογίζονται στα 4 ή 5 χρόνια και ο χρόνος των παιδιών, πάει extra. Δηλαδή, αν έχει κάποιος 2 παιδιά, μπορεί να αναγνωρίσει 3 χρόνια από τα παιδιά και 4 χρόνια από τις σπουδές για να πάει με τα δεδομένα του 2011. Αντίστοιχα και 5 χρόνια συνολικά plus τα παιδιά, για να πάει με τα δεδομένα του 2012.

Αυτά σε σχέση με το δημόσιο, νομίζω ότι να πούμε κάποια πράγματα και για το Ταμείο των Νομικών, έτσι.

Πέραν του νόμου, του 4093, του πολύ ωραίου αυτού νόμου που μας πήγε στα 67, εκδόθηκε και η εγκύκλιος από το υπουργείο (πίνω λίγο γιατί δυστυχώς η φωνή μου είναι βραχνή, είναι μόνιμο πρόβλημα).

Λοιπόν, ποιος είναι ο γενικός κανόνας τώρα για το Ταμείο Νομικών.  Από 1/1/13 λοιπόν, καθορίζεται ως γενικό όριο συνταξιοδότησης το 67ο έτος της ηλικίας. Αυτό βεβαίως δεν αφορά μόνο το ταμείο νομικών, αφορά όλα τα ασφαλιστικά ταμεία και ο ελάχιστος χρόνος τα 15 χρόνια ασφάλισης. Επίσης, ως γενική προϋπόθεση συνταξιοδότησης καθιερώνεται από το ’13 και μετά για όσους δεν έχουνε κατοχυρώσει, εδώ χρησιμοποιούμε τον όρο κατοχυρώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα, το 62ο έτος της ηλικίας όπου απαιτούνται 40 χρόνια ασφάλισης, από τα οποία 40 τα 7 μπορεί να είναι και πλασματικά χρόνια.

Σε όλες τις κατηγορίες συνταξιοδότησης από το ’13 και μετά για όσους δεν έχουν θεμελιώσει, δεν έχουν κατοχυρώσει, για όλες τις κατηγορίες, προστίθενται 2 χρόνια ασφάλισης.

Αυτοί που εξαιρούνται από την αύξηση των ορίων ηλικίας, αυτό το λέει και η εγκύκλιος, είναι οι γυναίκες που θεμελιώνουν ως μητέρες τέκνων ανίκανων για κάθε βιοποριστική εργασία, εξαιρούνται από τις αυξήσεις των ορίων ηλικίας και όσοι έχουν ενταχθεί σε καθεστώς εργασιακής εφεδρείας. Δηλαδή, εδώ τουλάχιστον λέει δεν φτάνει που τους ενέταξαν σε εργασιακή εφεδρεία, τουλάχιστον μη φάνε και προσαύξηση στο χρόνο ασφάλισης. Παράλληλα,

–          Παρακαλώ

–          Οι μητέρες ανηλίκων εξαιρούνται;

–          Οι μητέρες ανηλίκων που έχουν κατοχυρώσει μέχρι το ’12, εξαιρούνται.

Λοιπόν, όσοι έχουν κατοχυρώσει έτσι όπως την κατοχύρωση την εννοεί ο νόμος Λοβέρδου, αφού το λέει ο καινούριος νόμος, εξαιρούνται.

Διασφαλίζονται λοιπόν, τα θεμελιωμένα συνταξιοδοτικά δικαιώματα έως 31/12/2012.           

Τι σημαίνει θεμελιωμένα εδώ.

Άλλη έννοια από αυτή που λέγαμε μέχρι τώρα για το δημόσιο.

Είπαμε στο δημόσιο θεμελίωση είναι σε γενικές γραμμές για τις κατηγορίες τις δικές σας, η συμπλήρωση της 25ετίας μέχρι το ’10, ’11 ή ’12.  Εδώ, στο Ταμείο Νομικών και στα λοιπά ταμεία, ΙΚΑ, ΟΑΕΕ, κ.λ.π., για να πούμε ότι κάποιος έχει θεμελιωμένο δικαίωμα σημαίνει ότι έχει και τις δύο προϋποθέσεις, δηλαδή και το ηλικιακό όριο που απαιτείται και τον απαιτούμενο χρόνο ασφάλισης.

Στην ουσία σημαίνει ότι φεύγει σήμερα. Όποιος φεύγει σήμερα, αυτό λέει ο καινούριος νόμος, όποιος μπορεί να φύγει σήμερα, δεν χάνει το δικαίωμά του, δεν είναι ανάγκη να το ασκήσει μέχρι το τέλος του έτους, μπορεί να το ασκήσει οποτεδήποτε και το ’13, το ’14, το ’15, δεν ξέρω, εκτός αν αλλάξουν μετά τα πράγματα, γιατί πάντα συζητούμε με τις διατάξεις που ισχύουν αυτή τη στιγμή. Εντάξει, δεν πιστεύω ποτέ ότι τα θεμελιωμένα δικαιώματα θα θιγούν, απλώς το λέω ότι πάντα συζητούμε με τους νόμους που ισχύουν μέχρι σήμερα.

Επίσης, διασφαλίζουν τα δικαιώματά τους όσοι έχουν κατοχυρώσει με το νόμο Λοβέρδου. Ο νόμος Λοβέρδου έθετε κάποια όρια χρόνου ασφάλισης κι έλεγε ότι όποιος τα ‘χει κατοχυρώσει αυτά είναι o.k. και δεν τον πιάνουν οι αυξήσεις των ορίων ηλικίας. Αυτό είπε κι ο καινούριος νόμος, όσοι με το νόμο Λοβέρδου, κατά περίπτωση, έχουνε την κατοχύρωση του δικαιώματος, τη διατηρούν την κατοχύρωση και δε θίγονται, δεν τους πιάνουν τα καινούρια ηλικιακά όρια.

Να πούμε λοιπόν για κάποιες κατηγορίες εδώ, για ‘σας, για το Ταμείο Νομικών.

Κυρίως περισσότερο στους άντρες βρίσκει εφαρμογή αυτό.

Υπήρχε η λεγόμενη 35ετία. Η 35ετία με το νόμο Λοβέρδου, άλλαξε. Να πούμε για τους άντρες, οι άντρες φεύγανε 60 με 35.

Το 60 παρέμεινε και με το νόμο Λοβέρδου άρχισε να ανεβαίνει το 35. Όποιος έπιανε τα 35 το ’11 έπρεπε να φτάσει 36,όποιος έφτανε τα 35 το ’12, έπρεπε να φτάσει 37 για να συνταξιοδοτηθεί.

Όσοι πιάσαν 35 μαζί με τα πλασματικά το ’11 και το ’12, κατοχυρώνουν το δικαίωμα όπως είναι, δηλαδή παίρνουν στα 36 και 37 αντίστοιχα.

Όσοι δεν το πιάσαν το 35 μαζί με τα πλασματικά μέχρι το έτος 2012 το αργότερο, δυστυχώς πάνε στα 62 και πλέον απαιτούνται 40 χρόνια ασφάλισης.

Άλλη κατηγορία.

Για τις γυναίκες, η αντίστοιχη 35ετία απαιτούσε όριο ηλικίας το 2010 τα 58 και με το νόμο Λοβέρδου αυξήθηκε καταρχήν ο απαιτούμενος χρόνος ασφάλισης.

Έτσι, για τις γυναίκες το ’11 παρέμεινε μεν το 58, αλλά απαιτούνται 36 χρόνια 

–          Αντίθετα, να πάμε σε περιπτώσεις για να καταλάβουμε τι γίνεται γιατί…

–          Δεν θα πω πολλά, το ξέρω ότι σας μπερδεύω, αλλά, ναι, κοιτάξτε, δε θα πω πολλά γι’ αυτό. Η 35ετία, αυτοί που φεύγαν με 35ετία με το νόμο Λοβέρδου, στην ουσία από το ’13 και μετά, αυτό να πω, όσοι πιάνουν 35ετία μέχρι το ’12 μαζί με τα πλασματικά, καλώς, αλλιώς πάνε άντρες – γυναίκες στα 62 με 40 χρόνια. Το λέω έτσι για να το ξεκαθαρίσουμε.

–          Μειωμένη υπάρχει; 

–          Σ’ αυτή την κατηγορία όχι.

–          Δηλαδή, …..

–          Προχωρούμε, ψάχνει για άλλο ηλικιακό όριο.

–          …..

–          Λοιπόν, να τα πούμε λίγο και τα υπόλοιπα και μου λέτε τις απορίες σας.

Λοιπόν, τώρα για τις γυναίκες, οι γυναίκες που συμπλήρωσαν 25ετία, μία κατηγορία που διασώζεται, οι γυναίκες που συμπλήρωσαν 25 χρόνια στο Ταμείο Νομικών μέχρι το τέλος του 2010, 25 χρόνια πραγματικά όμως μέχρι το ‘10, διατηρούν το 60, διατηρούν το 60, το κρατούν αυτό.

Οι γυναίκες που συμπληρώνουν 25 χρόνια το ’11 και συμπληρώνουν και το 60ο έτος, τώρα μπαίνει και το 60ο έτος, πάνε στα 61 και το ’12 αντίστοιχα πάνε στα 62. Αυτό. Από ‘κει και πέρα, πάνε στα 67. Αυτό αφορά μόνο τις γυναίκες.

–          …

–          Θα τα πούμε, θα σας πω.

Λοιπόν, τώρα υπάρχει και μια άλλη κατηγορία έγγαμες γυναίκες για το Ταμείο Νομικών.

Οι έγγαμες ασφαλισμένες του Ταμείου Νομικών που είχαν συμπληρώσει 24 χρόνια ασφάλισης  μέχρι 31/12/2010, διατηρούν το δικαίωμα να συνταξιοδοτηθούν με τη συμπλήρωση του 60ου έτους, οι έγγαμες εδώ, έτσι, η άλλη κατηγορία ήταν γυναίκες, εδώ είναι έγγαμες, διατηρούν το δικαίωμα να συνταξιοδοτηθούν στα 60. Οι έγγαμες ασφαλισμένες του Ταμείου Νομικών που συμπληρώνουν 24,5 χρόνια από το ’11 και 25 από το ’12 και μετά και συμπλήρωσαν και το 60ο έτος μέχρι 31/12/12, διατηρούν το δικαίωμα να συνταξιοδοτηθούν με τη συμπλήρωση του 61ου και του 62ου έτους αντίστοιχα και ανάλογα.

Τώρα να πάμε στις μητέρες ανηλίκων.

Οι μητέρες ανηλίκων του Ταμείου Νομικών που μέχρι 31/12/12 είχαν 21,5 χρόνια, διατηρούν το δικαίωμα να συνταξιοδοτηθούν και μετά την 1/1/13, με τη συμπλήρωση του 50ου έτους της ηλικίας. Ανεξάρτητα αν κατά τη συμπλήρωση του ορίου ηλικίας των 50 ετών εξακολουθεί το παιδί να είναι ανήλικο ακόμη. Δεν μας νοιάζει αυτό. Αν είχαμε τα 21,5 χρόνια και ανηλικότητα του παιδιού μέχρι 31/12/10, διατηρούμε το δικαίωμα.

Οι μητέρες ανηλίκων που συμπλήρωσαν 22 χρόνια ασφάλισης μέχρι το τέλος του ’11 ή 22,5 χρόνια ασφάλισης μέχρι το τέλος του ’12, και είχαν και ανήλικο όταν συμπλήρωναν τα 22 ή τα 22,5, διατηρούν το δικαίωμα να συνταξιοδοτηθούν και μετά την 1/1/13 πότε; Όταν συμπληρώσουν στην πρώτη κατηγορία το 55 και στη δεύτερη κατηγορία το 58. Το διατηρούν το δικαίωμα και μετά το ’13. Δε θίγονται.

Από το ’13 και μετά όποια κάνει 23 χρόνια, πάει δυστυχώς στα 67.

Λοιπόν, δε σας λέω για τους νέους ασφαλισμένους, δεν αφορά, επομένως οι υπόλοιπες κατηγορίες δυστυχώς πηγαίνουν στα 67. Αυτό είναι που λέει ο καινούριος νόμος.

Νομίζω ότι από πλευράς εισήγησης μη σας κουράσω άλλο.

–          Τελειώσατε κύριε Μπούρλο;

–          Ναι.

–          ……

–          … Μία κλιμάκωση 4-5-6-7-13 & 14, η οποία βέβαια με τις νέες αλλαγές που έγιναν ανετράπη. Έτσι, γιατί φέραμε ότι επρόκειτο να ισχύσει το ’15, το φέραμε να ισχύσει το ’13. Ξέρουμε λοιπόν ότι ισχύουν 4 το ’11, 5 το ‘12 συν τα παιδιά. Αυτό είναι δεδομένο. Από ‘κει και πέρα επειδή για το δημόσιο δεν έχει βγει εγκύκλιος ακόμη θα το δούμε. Εγώ θεωρώ λογικό εφόσον το φέραν νωρίτερα, για το ’13 να ισχύσει η ανώτερη δυνατότητα αναγνώρισης πλασματικών χρόνων που ίσχυε. Αυτό θεωρώ λογικό. Αλλά περιμένουμε, θα βγει και η εγκύκλιος. Εκεί νομίζω ότι θα πάει η ιστορία.

–          Να σας ρωτήσω κάτι ακόμα. Σε ποιο χρόνο νομίζετε ότι είναι καλό να προβαίνει κάποιος στην αναγνώριση. Κατά τη διάρκεια της εργασιακής του πορείας ή όταν θα κοντεύει να βγει στη σύνταξη;

–          Κοιτάξτε, εγώ γενικά και το έχω πει και δημοσίως από την τηλεόραση, θεωρώ ότι δεν υπάρχει λόγος να σπεύσει κανείς να κάνει αναγνώριση. Αυτό, για να είμαι ειλικρινής, το λέω κυρίως για τον ιδιωτικό τομέα, γιατί στον ιδιωτικό τομέα εάν κάνεις, ας πούμε στο ΙΚΑ ή στον ΟΑΕΕ αν κάνεις μία αίτηση αναγνώρισης, σε 2 με 3 μήνες θα σου πουν έλα πλήρωσε, έτσι. Σε ‘σας, θα μεσολαβήσει διάστημα, δηλαδή όπως είπαμε η απόφαση με την οποία θα γίνει η αναγνώριση μπορεί να κάνει 3 – 4 ή και παραπάνω χρόνια. Δεν το βλέπω άστοχο, δε λέω κάτι, δεν θα σας απέτρεπα να πάτε να κάνετε μία αίτηση αναγνώρισης μέχρι τέλος του ’12.

–          Να μας πείτε και κάτι για τη διαδοχική ασφάλιση και αν υπάρχουν ενέργειες που πρέπει να γίνουν απ’ αυτούς που έχουν υπηρεσία και συντάξιμα χρόνια, να τα υπολογίσουν πριν να έρθουν στα δικαστήρια και τι πρέπει να κάνουν.

–          …..

–          Συνολικά για τη διαδοχική πείτε μας.

–          Να σας πω, η διαδοχική είναι η μεγάλη αγάπη μου, ως θέμα, δεδομένου ότι και στις δύο επιτροπές που γίνανε επί Πετραλιά και επί Λοβέρδου, ήμουνα Πρόεδρος Επιτροπής και είχαμε κάνει ένα πόρισμα πάρα πολύ καλό με το οποίο, ειδικά εσείς θα είχατε ωφέλεια συνταξιοδοτική, γιατί το πόρισμα έλεγε ότι κανονικά στον υπολογισμό θα έπρεπε όλος ο χρόνος να συνυπολογίζεται ως ενιαίος και να χορηγείται σύνταξη με βάση τις διατάξεις του δημοσίου, σαν να ήταν όλος ο χρόνος ενιαίος στο δημόσιο. Δυστυχώς, το πόρισμα, παρότι το καλοδέχτηκαν και οι δύο πολιτικές ηγεσίες του υπουργείου, τελικά δεν προχώρησε, γιατί θεωρήθηκε ότι έχει κόστος, πέσαμε σε πολύ δύσκολη περίοδο. Εγώ νομίζω ότι θα αποκαθίστατο μία αδικία δεδομένου ότι τώρα στις περιπτώσεις που η σύνταξη εκδίδεται με διαδοχική ασφάλιση, υπάρχει στον υπολογισμό του ποσού ένα ποσό το οποίο αφορά το δημόσιο και ένα ποσό το οποίο αφορά το ΙΚΑ. Παρότι με το νόμο 3863 του 2010, το ποσό με το οποίο συμμετέχει το ΙΚΑ, λέω το ΙΚΑ γιατί είναι στις περισσότερες περιπτώσεις ο άλλος φορέας, το ποσό με το οποίο συμμετέχει το ΙΚΑ βελτιώθηκε γιατί μπήκε ένας συντελεστής ωρίμανσης που βελτιώνει το ποσό, πάντως δεν το φτάνει στα επίπεδα που θα έπαιρνε κάποιος αν όντως εθεωρείτο ως χρόνος του δημοσίου απλώς υπολείπεται λιγότερο. Εκείνο το οποίο είχαμε πει στην επιτροπή για τη διαδοχική ασφάλιση και το λέει και το πόρισμα είναι να μπορεί κάποιος να παίρνει ένα πιστοποιητικό, μια βεβαίωση του χρόνου ασφάλισης, οπότε όταν έρχεται η καλή ώρα να συνταξιοδοτηθεί να έχει τη βεβαίωσή του και να μη μακραίνει ο χρόνος συνταξιοδότησης, γιατί εδώ θα πρέπει να σας πω, ότι οι συνάδελφοί σας που αποφασίζουν να συνταξιοδοτηθούν και έχουν διαδοχική ασφάλιση, τραβάν τα πάνδεινα. Και οι συντάξεις καθυστερούν πάρα πολύ. Δηλαδή, όταν υπάρχει διαδοχική ασφάλιση, συζητάμε ότι η συνταξιοδότηση μπορεί να φτάνει από 20 μήνες έως και 2 χρόνια. Και κυρίως καθυστερεί το ΙΚΑ.

–          Δε δίνει το ΙΚΑ…

–          Τι είπατε;

–          Έχω πάει στο ΙΚΑ για να πάρω για τα προηγούμενα χρόνια γιατί έχω σχεδόν 18 χρόνια και μάλιστα έχει γίνει λάθος στο ΙΚΑ έχουν κάνει λάθος ένα χρόνο και μου είπαν όταν θα καταθέσεις τα χαρτιά σου, τότε θα γίνει ανακεφαλαίωση…

–          Ναι, αυτό είπα. Είπα ότι παρότι στο πόρισμα είπαμε να βγαίνει βεβαίωση και θεσμοθετήθηκε και με νόμο αυτό, υπάρχει διάταξη, απλώς δεν εφαρμόστηκε σε σχέση με αυτό. Επομένως, όταν κάποιος πάει να συνταξιοδοτηθεί έχοντας διαδοχική ασφάλιση ξεκινά μία δουλειά από την αρχή. Το δημόσιο στέλνει και ζητά χρόνο απ’ το ΙΚΑ και αυτό, μόνο η διαδικασία στο ΙΚΑ, κρατάει από 12 έως 14 μήνες, μόνο εκεί. Ε, προσθέστε και το χρόνο που θέλει το δημόσιο από μόνο του για να κάνει υπολογισμούς με το τεράστιο stock που έχει, αντιλαμβάνεστε ότι η συνταξιοδότηση μακραίνει πάρα πολύ. Για όσους αποφασίσουν να συνταξιοδοτηθούν, αυτό είναι κάτι το οποίο θα πρέπει να το συνεκτιμήσουν, ότι αν έχουν δηλαδή διαδοχική ασφάλιση, θα χρειαστεί να μείνουν για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς σύνταξη. Υπάρχει διάταξη και για το δημόσιο η οποία ψηφίστηκε πριν από ένα χρόνο, η οποία θεσμοθετεί την υποχρέωση χορήγησης προσωρινής σύνταξης και για το δημόσιο.

Ακούστηκε τώρα κάτι άλλο, ότι θα δίνουν το 50%. Δεν έχει εφαρμοστεί τίποτα. Να ξέρετε ότι όποιος υποβάλλει αίτηση συνταξιοδότησης να έχει προϋπολογίσει αρκετά μεγάλο διάστημα που δε θα έχει εισοδήματα. Λοιπόν, σε σχέση με τη διαδοχική ασφάλιση, λοιπόν, δυστυχώς δεν μπορεί να κάνει κάποιος κάτι πριν την υποβολή της αίτησης συνταξιοδότησης. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι τουλάχιστον να φροντίσει να μαζέψει τα ένσημα του ΙΚΑ, γιατί, το βλέπω κι απ’ το γραφείο, ότι είναι πάρα πολλές οι περιπτώσεις που υπάρχουν απώλειες του ΔΑΤΕ, αυτού του δελτίου ασφαλιστικής ταυτότητας του ασφαλισμένου, όπου αν ξεκινήσει διαδικασία να βρει χρόνο ασφάλισης από το ΔΑΤΕ χαμένο, αντιλαμβάνεστε ότι προσθέτει στο χρόνο συνταξιοδότησής του τουλάχιστον ένα 6μηνο και αν θα το βρει το χρόνο αυτό. Γι’ αυτό, η προτροπή η δικιά μου είναι τουλάχιστον στις περιπτώσεις που υπάρχει διαδοχική ασφάλιση να ψάχνει κάποιος, να ξέρει τι χρόνο ασφάλισης έχει από το ΙΚΑ ή από το ΝΑΤ, στο ΝΑΤ θα πρέπει οι άντρες, γιατί τους άντρες αφορά κυρίως αυτό, όσοι έχουνε ναυτικό φυλλάδιο, μπορούν να πάνε στο ΝΑΤ και το ΝΑΤ εκδίδει ένα πιστοποιητικό μηχανογραφημένο που αποτυπώνει από το φυλλάδιο ακριβώς το χρόνο ασφάλισης που αναγνωρίζει το ΝΑΤ, τουλάχιστον να ξέρει, γιατί κάνει τους υπολογισμούς του για να δει αν συμπληρώνει π.χ. τα 35 χρόνια. Θα πρέπει να ξέρει τι έχει από κάθε ταμείο ακριβώς αποτυπωμένο. Εκεί χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή γιατί σε πάρα πολλές περιπτώσεις βλέπουμε ότι γίνονται εσφαλμένοι υπολογισμοί και ξέρετε, αν κάνεις εσφαλμένο υπολογισμό στο ΙΚΑ, μικρό το κακό, αν σου λείπουν ας πούμε 5 ή 6 μήνες, κάνεις μία αυτασφάλιση, πληρώνεις 6 μήνες και παίρνεις σύνταξη. Σ’ εσάς, αν γίνει εσφαλμένος υπολογισμός “έσεται η εσχάτη πλάνη χείρων της πρώτης”. Δηλαδή, δεν είστε, μετά πρέπει να πάει σε άλλο ηλικιακό, α, δεν έχει. Στο δημόσιο είναι μεγάλη απώλεια. Και ναι μεν σε κάποιες περιπτώσεις γίνεται λόγω πλάνης αίτηση επανόδου στην υπηρεσία, αλλά η εμπειρία μου από τις περιπτώσεις αυτές που έχω δει, είναι ότι σε πολύ πολύ λίγες περιπτώσεις γίνονται δεκτές τέτοιες αντίστοιχες αιτήσεις. Επομένως, στις περιπτώσεις της διαδοχικής ασφάλισης, απαραίτητο είναι να είναι αποτυπωμένος και διακριβωμένος, ο χρόνος που έχει κάποιος στα άλλα ασφαλιστικά ταμεία.

 –          Η ερώτηση η δικιά μου έχει δύο σκέλη: αν ο χρόνος στη διαδοχική ασφάλιση, μπορεί να μεταφερθεί το ΙΚΑ στο ταμείο νομικών και το δεύτερο είναι αν χρειάζεται κάποια μορφή εξαγοράς γι’ αυτά τα χρόνια, όπως ο στρατός.

–          Λοιπόν, στη διαδοχική ασφάλιση υπάρχει ο γενικός κανόνας, που κάποιος επιλέγει στη συνταξιοδότησή του που θα αξιοποιήσει τους χρόνους που έχει διανύσει σε διαφορετικούς ασφαλιστικούς φορείς. Επομένως, κάλλιστα μπορεί το ΙΚΑ αντί να το πάει στο Δημόσιο, να το πάει στο Ταμείο Νομικών, κάλλιστα. Είναι δικαίωμά του αυτό. Δε χρειάζεται καμία εξαγορά για την περίπτωση της διαδοχικής ασφάλισης, καμία μα καμία απολύτως. Συναθροίζονται οι χρόνοι ασφάλισης και στην απονομή της σύνταξης, ο κάθε φορέας υπολογίζει τη δική του συμμετοχή και με τη συμμετοχή αυτή συμμετέχει στο συνολικό ποσό της σύνταξης η οποία απονέμεται.  

 –          Δύο ερωτήσεις ήθελα να κάνω πάνω στις μειωμένες συντάξεις γιατί εδώ έχουμε δύο κατηγορίες που αφορούν πολλά άτομα. Η μία κατηγορία είναι αυτή που συμπληρώνει 25ετία σε 2-3 χρόνια και χρειάζονται τα πλασματικά ίσως για να τα καταλήξουν το 2012 και η άλλη κατηγορία είναι που έχουν συμπληρώσει 25ετία μέσα στο 2010. Αυτές οι δύο κατηγορίες σ’ εμάς είναι πάρα πολύ μεγάλες σε πληθυσμό. Αφορά τη μειωμένη σύνταξη σ’ αυτούς που έχουν συμπληρώσει 25ετία το 2010, σε άντρες – γυναίκες εκτός από τα όρια της ηλικίας είναι και τα όρια της υπηρεσίας; … Και το δεύτερο που δεν κατάλαβα καλά και δεν το … είναι με το Ταμείο Νομικών. Δηλαδή, άτομα τα οποία συμπληρώνουν και βγαίνουν με 35 χρόνια στα 58 έτη της ηλικίας αυτά που έχουν συμπληρώσει, από ‘κει και πέρα, η περίπτωση να πάρω σύνταξη απ’ το Ταμείο Νομικών είναι να την πάρω στα 67 στην πραγματικότητα, όταν θα πάνε και όσο τους δώσει με τα χρόνια υπηρεσίας. Που σημαίνει ότι για ‘μας και συνδικαλιστικά θα πρέπει να αναζητήσουμε έναν άλλο τρόπο. Είναι ανέφικτο αυτό το πράγμα που πάει να γίνει. Αυτά, κυρίως για το πρώτο.

–          Θα ξεκινήσω από το τελευταίο. Είναι ακριβώς όπως το λέτε. Οι προϋποθέσεις αυτές που είπα για το Ταμείο Νομικών, όλες αυτές που ανέφερα, ισχύουν υπό την αυτονόητη προϋπόθεση ότι τα δύο αιτήματα συνταξιοδότησης, δηλαδή το αίτημα για συνταξιοδότηση απ’ το δημόσιο και το αίτημα από το Ταμείο Νομικών, είναι ταυτόχρονα ή μέσα σε ένα 6μηνο. Εάν δεν γίνει αυτό, στο Ταμείο Νομικών λογίζεστε ως διπλοσυνταξιούχοι επειδή θα έχετε πάρει τη σύνταξη απ’ το δημόσιο και επομένως στην περίπτωση αυτή, άντρες – γυναίκες όπως έχουν εξελιχτεί τα πράγματα, έχουνε το ηλικιακό όριο το 67, εκεί μπορούν να πάρουν τη 2η σύνταξη γιατί θεωρούνται διπλοσυνταξιούχοι. Η παρατήρηση που κάνετε και η επισήμανση είναι πολύ σωστή. Εκεί όντως θίγεστε σημαντικά και είναι κάτι το οποίο, συνδικαλιστικά βέβαια, εσείς είστε πιο αρμόδιοι, είναι κάτι το οποίο πρέπει να το δείτε.

 –          Συγνώμη, πάνω σ’ αυτό. Στα προηγούμενα χρόνια, η ομοσπονδία Δικαστικών Υπαλλήλων, επειδή είχε πρόβλημα με την ταυτόχρονη συνταξιοδότηση η οποία είναι όπως τα λέτε, ήταν μέσα σ’ ένα 6μηνο αλλιώς θεωρείτο ότι ήσουνα διπλοσυνταξιούχος, είχε κατορθώσει το εξής και δεν ξέρω αν ισχύει ακόμη: ότι αν έφευγες π.χ. στα 58 από το δημόσιο, είχες δικαίωμα μέχρι τα 60 που ήταν το όριο τότε και 35 το Ταμείο Νομικών, να πληρώνεις κάθε μήνα την ασφάλισή σου στο Ταμείο των Νομικών που ήταν 57-60 ευρώ, δεν θυμάμαι πόσο είναι και στα 60 σου να την πάρεις μειωμένη κατά 15%. Δεν ξέρω αν ισχύει ακόμη αυτό το οποίο ίσχυε.

–          Δεν έχει καταργηθεί αυτό ακόμη, απλώς καλό είναι να θεσμοθετηθεί πιο στέρεα. Δεν έχει καταργηθεί αυτό. Όπως επίσης και ένα θέμα με τη διάσπαση του χρόνου, δηλαδή που μπορούσατε να παίρνετε ένα κομμάτι του δημοσίου να το βάζετε στο Ταμείο Νομικών. Αυτό να ξέρετε ότι δε στηρίζεται σε διάταξη διαδοχικής ασφάλισης. Στην ουσία, επιλύοντας κάποια στιγμή μία διαφορά τέτοιου τύπου, ο υπουργός αποφάνθηκε θετικά και από ‘κει και πέρα εφαρμόζεται λόγω του ότι ένας υπουργός αποφάνθηκε θετικά. Δηλαδή, η διάταξη αλλιώς το ορίζει. Είναι κάτι το οποίο γίνεται, γίνεται με εσάς και με το ΤΣΜΕΔΕ. Εν πάση περιπτώσει, αν γίνεται, καλώς γίνεται και καλώς προχωράει. Να πω και το άλλο τώρα για τη μείωση που είπατε. Γι’ αυτούς που έχουν θεμελιώσει μέχρι 31/12/2010 την 25ετία, η μείωση από χρόνο σε χρόνο είναι 4,5%. Είναι μικρότερη. Γι’ αυτούς που θεμελιώνουν από το ’11 και μετά, η μείωση είναι 6% κάθε χρόνο.

 –          …Εμείς στο δημόσιο έχουμε 35 και 58. Εάν δικαιούται μειωμένη αυτός που έχει συμπληρώσει 25ετία το 2010, για ποιο ηλικιακό όριο μιλάμε και πόσα χρόνια υπηρεσίας;

–          Επειδή στο 35 58 δεν υπάρχει μειωμένη δηλαδή η μείωση θα πάει, αν φύγει κάποια ας πούμε δεν πάει η μείωση από το 58, η μείωση πάει από το 60. Είναι μεγαλύτερη, καταλάβατε; Δηλαδή πάει από τη θεμελίωση της πλήρους, από ‘κει πάει. Δεν ξέρω αν είναι κατανοητό.

 –          Να ρωτήσω κάτι…

–          Μισό λεπτό, τελειώνουμε.

–          …

–          Μια γυναίκα μπορεί να πάρει στα 55 αλλά η μείωσή της θα πάει από τα 60.

–          …

–          Για τον άντρα στα 55 δεν μπορεί να πάρει. Ο άντρας το νωρίτερο που μπορεί να πάρει μειωμένη είναι αυτή που θεμελιώνει το ’11 που κάνουν 25ετία το ’11 και μπορεί να πάρει στα 56 μειωμένη. Και ποιοι όμως. Όχι κάποιος που έχει θεμελιώσει την 25ετία το ’10. Δεν μπορεί αυτός.

 –          Μία παρατήρηση. Μου φαίνεται ότι όταν εφαρμόστηκε η ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών, οι άντρες την πατήσανε πάρα πολύ άσχημα. Δεν έχουν κανένα δικαίωμα πια.

–          Στην ουσία δημιουργήθηκε άλλη ανισότητα.

–          Ήθελα να ρωτήσω αν μπορεί να κοπεί ο χρόνος του ΙΚΑ και να πάει κομμάτι στο Ταμείο Νομικών και κομμάτι στο δημόσιο ή πρέπει να πάει όλος ο χρόνος σε ένα.

–          Κανονικά σας είπα ότι ο νόμος λέει ότι δεν μπορεί να γίνει κατάτμηση, γίνεται κατάτμηση πάνω σε αυτό που είπαμε, δηλαδή ένα κομμάτι του δημοσίου μπορεί να συμπληρώσει το Ταμείο Νομικών για να πιάσει τις προϋποθέσεις. Αυτό όπως σας είπα δε στηρίζεται σε νόμο. Απλώς ένας υπουργός, επιλύοντας μία διαφορά, γιατί έχει τέτοια αρμοδιότητα, διαφορές διαδοχικής ασφάλισης να τις επιλύει ο υπουργός, επιλύοντας και στην προσπάθειά του να εξυπηρετήσει κάποια κατάσταση, το έβγαλε αυτό που είναι θετικό για κάποιες κατηγορίες. Δεν πειράζει. Εντάξει.

–          … κάποιος που έχει ασφαλιστεί το ’84 πρώτη φορά, στα 58 φεύγει με 35 χρόνια.

–          Ισχύει, ισχύει κανονικά.

–          …

–          Η 35ετία, αυτό που σας είπα. Στο Ταμείο Νομικών, εάν κάποιος κάνει 35ετία μέχρι το ’12 μαζί με πλασματικά, πάει στα 60 με 37 χρόνια.

–          Προηγουμένως, εάν κατάλαβα καλά βέβαια, είπατε ότι όσοι έχουν κλείσει 25ετία μέχρι το ’10 για το Ταμείο Νομικών, συγνώμη το έχω γράψει, 60 και 35 χρόνια. Αυτό ακούστηκε.

–          Όχι, δεν ακούστηκε αυτό.

–          Όσοι κλείνουν 25ετία το 2010 στο Ταμείο Νομικών, 60 ηλικία και 35 χρόνια ασφάλισης.

–          Όχι, όχι, όχι. Δεν ειπώθηκε τέτοιο πράγμα. 100%. Λοιπόν, να τα πάρουμε ένα – ένα. Για 25ετία είπα για το Ταμείο Νομικών για τις γυναίκες.

–          Για τις γυναίκες μιλάω κι εγώ, βέβαια.

–          Ο κύριος μιλάει για τους άντρες.

–          Υπάρχει μία σύγχυση.

–          Γι’ αυτό λέω. Εσείς δε μιλάτε για τους άντρες;

–          Ναι.

–          Κι εσείς μιλάτε για τις γυναίκες;

–          Ναι.

–          Να τα ξεκαθαρίσουμε, λοιπόν.

–          Δεν έχουμε πάρα πολύ χρόνο. Να συνεχίσουμε με ερωτήσεις.

–          Στην κυρία θα πω. Είπα, λοιπόν, ότι όσες γυναίκες κάνουν 25ετία μέχρι το τέλος του 2010, κατοχυρώνουν το 60.

–          Ηλικία. Και τα χρόνια;

–          Είναι εντάξει με τα 25. 

–          Και με τα ανήλικα;

–          Με τα ανήλικα άλλο. Τα είπα, είναι ξεχωριστή κατηγορία. Το 35 σβήστε το, σ’ αυτό. Δεν υπάρχει. 25 μέχρι το ’10 και ηλικιακό όριο 60.

–          Η πλήρης σύνταξη του Ταμείου Νομικών; Με τα 25 χρόνια το ’10, γυναίκα και 60 χρονών;

–          Αυτή είναι πλήρης σύνταξη. Λοιπόν, προσέξτε να πούμε κάτι γενικό και αφορά και το δημόσιο αυτό. Λοιπόν, όταν λέμε πλήρη σύνταξη, εννοούμε σύνταξη η οποία δεν έχει μείωση, αυτό το 4,5% ή 6%. Αυτή είναι η πλήρης σύνταξη. Πλήρη σύνταξη δεν εννοούμε τη μεγαλύτερη δυνατή, έτσι. Μία γυναίκα που παίρνει με 25ετία, αυτή είναι πλήρης σύνταξη. Μία γυναίκα που παίρνει ως μητέρα ανηλίκου με 25ετία στα 50 της, η σύνταξη που παίρνει δεν είναι μειωμένη, είναι πλήρης. Άλλο το ότι δεν είναι μεγάλη η σύνταξη. Πάντως, δεν έχει ποσοστό μείωσης. Θεωρείται πλήρης σύνταξη.

–          …

–          Ακριβώς. Παίρνει με το χρόνο ασφάλισης που έχει, είναι πλήρης σύνταξη, υπάρχει μία εν πάση περιπτώσει άποψη ότι όποια παίρνει με 27 ή 28 35α ότι είναι μειωμένη. Δεν είναι μειωμένη. Όταν λέμε μείωση εννοούμε το 4,5% ή το 6%.

–          Να κάνω μία διευκρίνιση, αν μου επιτρέπετε. Η διαδοχική ασφάλιση λοιπόν, όποιος έχει προηγούμενα χρόνια και στο ΙΚΑ ή σε οποιοδήποτε άλλο ταμείο, συναθροίζονται, συνυπολογίζονται ότι είναι ασφαλισμένος χρόνος, δηλαδή αν έχω 31 χρόνια στο δημόσιο σήμερα και 3 στον ιδιωτικό τομέα, θεωρούμαι ότι είναι 34 χρόνια ασφαλισμένη. Άρα στο 37 που είπατε για τις γυναίκες χωρίς όριο ηλικίας, χωρίς παιδιά, χωρίς τίποτα, συμπεριλαμβάνονται κι αυτά τα τρία χρόνια μέσα. Ανεξάρτητα με ποιο τρόπο θα υπολογιστεί το ποσό της σύνταξης.

–          Βεβαίως.

–          Και το τελευταίο.

–          Και στους άντρες, να το πούμε αυτό, ότι στους άντρες για τα 37, είναι ιδιωτικός τομέας, ασφάλεια σε οποιοδήποτε φορέα, δημόσιος τομέας ή στρατός. Συναθροίζεται και ο στρατός. Στις γυναίκες είναι τα δύο άλλα.

–          Επομένως, αν κάποιος έχει ένσημα στο ΙΚΑ και την έχει κάνει την ανακεφαλαίωση, που λέγαμε παλιότερα, σε παρελθόντα χρόνο, πρέπει να την ξανακάνει, να κάνει μία επιπλέον ενέργεια, όταν θα ωριμάσει ο χρόνος για να πάρει τη σύνταξή του;

–          Όχι, εντάξει, αν έχει κάνει την ανακεφαλαίωση και έχουν αποτυπωθεί σε βεβαίωση.

–          Όχι. Ήταν προ βεβαίωσης.

–          Εντάξει, όχι. Αν την έχει την ανακεφαλαίωση, o.k. Απλώς, να ξέρουμε ότι η διαδικασία του να πάει στο ΙΚΑ και να ξανανακεφαλαιωθεί ο χρόνος θα γίνει οπωσδήποτε.

–          Θα γίνει, αλλά όταν υποβάλλει τη σύνταξή του.

–          Όταν υποβάλλει το συνταξιοδοτικό του αίτημα. Όταν παραιτηθεί δηλαδή και προχωρήσει στη συνταξιοδότηση.

–          Τα χρόνια πτυχίου που είναι συντάξιμα, αναγνωρίζονται στο Ταμείο Νομικών ή σε κανένα φορέα;

–          Αν, εννοείτε ότι ήταν χρόνια στα οποία ασφαλιζόταν κιόλας;

–          Ναι, ναι.

–          Όχι, δεν αναγνωρίζονται, σε κανένα ασφαλιστικό φορέα.

–          Και το τελευταίο, διευκρινίστε μας λίγο με τους διπλοσυνταξιούχους που είπατε της κύριας σύνταξης, δηλαδή εάν υποβάλλω την αίτησή μου σήμερα για να πάρω σύνταξη ταυτοχρόνως και στο Ταμείο Νομικών;

–          Εντός 6μήνου.

–          Δεν έχει βγει ακόμη η σύνταξη.

–          Εντός 6μήνου πρέπει να υποβληθεί.

–          Μάλιστα. Ευχαριστώ πολύ.

–          Επειδή βλέπω ότι αρκετοί συνάδελφοι φεύγουν, αν θέλουν κάποιοι να γράψουν ερωτήματα, να τα φέρουν εδώ πέρα, θα τα απαντήσει από μικροφώνου ο κύριος Μπούρλος και θα τα δουν στο βίντεο ή μετά στην απομαγνητοφώνηση. Λοιπόν, ορίστε;

–          Δεν έχουμε χρόνο…

–          Το ξέρω, αλλά τραβάει αυτή η συζήτηση, είναι πολλά τα θέματα.

–          Να πω το εξής. Έτσι στα πλαίσια του να κάνουμε και δουλειά. Αν θέλετε, γράψτε τις ερωτήσεις σας σε ένα χαρτάκι ο καθένας και εκτός της συνεδρίασης θα τις πάρουμε εμείς και θα τις…

–          Υπάρχει ένα αίτημα από το Διοικητικό Συμβούλιο προς εσάς κύριε Μπούρλο, εάν κάποιοι συνάδελφοί μας από εδώ πέρα απευθυνθούν σ’ εσάς ως δικηγορικό γραφείο για να χειριστείτε θέματά τους, να υπάρχει κάποια τιμή καλύτερη.

–          Θα το έχω υπόψη μου, εντάξει.

–          Επικουρικά στο σύλλογο και στον κύριο Μπούρλο και στη σημερινή εκδήλωση, όποιος θέλει να γνωρίζει ότι σήμερα μετά τη συνάντηση θα είμαι στον 6ο όροφο του Εφετείου και οποιαδήποτε μέρα μου το επιτρέπουν οι ώρες και οι συνθήκες, μπορεί ο οποιοσδήποτε να με φωνάξει να κάνουμε και αναλυτική συζήτηση για τον καθένα και μία τέτοια εκδήλωση παρόμοια, δεδομένου ότι όπως γνωρίζετε ασχολούμαι με το ασφαλιστικό. Πήρα το λόγο για να πω δύο πράγματα, όχι για να κάνετε κάτι, που είναι υποχρεωτικό και υπάρχει δήθεν φόβος ότι άμα δεν το κάνετε θα πάθετε τίποτε.

–          Χρήστο, με συγχωρείς πάρα πολύ. Ο κόσμος περιμένει να κάνει ερωτήματα. Αν θέλεις να μιλήσεις για το θέμα

–          Δε θα μιλήσω…

–          Έχεις ερωτήματα, Χρήστο;

–          Βεβαίως.

–          Ωραία. Τα ερωτήματά σου. Δε θα κάνεις ομιλία.

–          Για τη διαδοχική ασφάλιση και για το χρόνο υποβολής αιτήματος για αναγνώριση των ασφαλιστικών ετών. Η διαδοχική ασφάλιση, το πρώτο χαρτάκι που πρέπει να έχουμε όλοι μας κύριε Μπούρλο, είναι 

–          Χρήστο, σε παρακαλώ πάρα πολύ. Εδώ πέρα ήρθαμε να κάνουμε συγκεκριμένα ερωτήματα να πάρουμε απαντήσεις.

–          Ερωτήσεις έχω.

–          Μα δεν κάνεις ερωτήσεις.

–          Δεν έχω το δικαίωμα να πω δυο κουβέντες; Ένα λεπτό;    

–          Δεν ήρθαμε εδώ πέρα να μιλήσουμε. Ήρθαμε να κάνουμε ερωτήσεις. Ποιος συνάδελφος έχει το λόγο να ρωτήσει;

–          Σας παρακαλώ συνάδελφε. Έχω το λόγο. Είμαι μέλος του Συλλόγου και θέλω να ρωτήσω. Πριν ρωτήσω, πρέπει να πω γιατί θέλω να ρωτήσω.

–          Χρήστο, μη φωνάζεις.

–          Όχι, μου κόβεις το λόγο.

–          Σου κόβω το λόγο γιατί..

–          Εγώ θέλω να  κάνω μία ερώτηση, αλλά στην ερώτησή μου πρέπει να πω ένα επιχείρημα πριν. Εγώ ρωτάω λοιπόν το εξής. Μου επιτρέπετε; Η περίπτωση του ασφαλιστικού, το γνωρίζει πολύ καλά κι ο κύριος Μπούρλος, είναι ο κάθε ένας μία ξεχωριστή περίπτωση. Η έννοια θεμελίωση για το δημόσιο, διαφέρει από την έννοια της θεμελίωσης των νομικών, οι όροι και οι προϋποθέσεις. Η παράθεση, την έχω πατήσει κι εγώ έτσι, χρονολογιών, ετών μέσα σε μία τέτοια συζήτηση, δημιουργεί μία χαοτική εικόνα από την οποία νομίζουν όλοι ότι είναι ένα βουνό το ασφαλιστικό, ενώ το ασφαλιστικό είναι ένα πολύ εύκολο θέμα. Είναι ένα θέμα γι’ αυτόν που θέλει να το μάθει, αλλά είναι ένα πολύ εύκολο θέμα, υπό μία προϋπόθεση: πως θα ξεκινήσει κάποιος να μελετάει το ασφαλιστικό για τον εαυτό του. Ειδικά όσοι είναι προ του ’93 κύριε Μπούρλο, επειδή είπατε ότι πρέπει να κοιτάμε και το χρόνο έναρξης ασφάλισης άλλων ταμείων, ειδικά όσοι είναι προ του ’93 και έτσι κι αλλιώς είναι παλιοί ασφαλισμένοι, ένα πράγμα πρέπει να κοιτάνε: την ημερομηνία δημοσίευσης στο ΦΕΚ του διορισμού τους στο δημόσιο. Ξεκινώντας από ‘κει ξετυλίγεται πολύ εύκολα αν δεν κάνω λάθος κύριε Μπούρλο, αυτό σας ρωτάω, το ασφαλιστικό, αλλά για την κάθε περίπτωση ξεχωριστά. Με μια διευκρίνιση κύριε Μπούρλο και θα σας ρωτήσω επ’ αυτού. Είπα ότι ο κάθε ένας όταν πάει να αναλύσει το ασφαλιστικό του για το δημόσιο, είναι μια ξεχωριστή περίπτωση. Εάν αρχίζει από κάτω και προσθέτει τους όρους και τις προϋποθέσεις που απαιτούνται για να θεμελιώσει και από το Νομικών που είναι εντελώς διαφορετική, μεγαλώνει η διαφορά αυτής της περίπτωσης από μια άλλη περίπτωση. Είμαστε δηλαδή ο καθένας μας εδώ πέρα μία διαφορετική περίπτωση. Σας ρωτάω κύριε Μπούρλο …..και ένα δεύτερο, δε θα……… σ’ ότι αφορά ένα ζήτημα που θίξατε κύριε Μπούρλο, πολλοί συνάδελφοί σας, το είπατε κι εσείς και υπάρχει μία μεγάλη αγωνία, εγώ συμφωνώ μαζί σας και θέλω να το επαναλάβετε, θα το επαναλάβω κι εγώ πριν από ‘σας, διέδωσε πριν από λίγο καιρό ότι πρέπει να σπεύσουν κάποιοι εντός του ’12 να κάνουν αίτηση αναγνώρισης πλασματικών ετών, διότι δήθεν, εάν δεν το κάνουν τώρα, κάποιος κακός μελλοντικός υπουργός ή ένα άλλο μνημόνιο, θα προτιμήσει να κόψει αυτό το δικαίωμα από αυτούς κι όχι από τους άλλους ή απ’ τους πρώην κ.λ.π. Είναι μία πολιτική εκτίμηση. Εγώ πιστεύω ότι δημιουργώντας αυτές τις συγχύσεις και μέσα από αυτές τις χαοτικές συζητήσεις, όταν για τον κάθε συνάδελφο χρειάζεται πάνω από μια ώρα συζήτησης για να βγάλει ο κάθε ειδικός το σενάριο που πρέπει να ακολουθήσει, φαίνεται ότι είναι βουνό και τελικά οι συνάδελφοι έχουν μια αγωνία και συνέχεια θέλουν να ρωτάνε. Δεν αρκεί μία ερώτηση. Γι’ αυτό λοιπόν πιστεύω ότι πρέπει να αντιμετωπίζεται ο καθένας ως μία ξεχωριστή, μοναδική περίπτωση, διότι, εάν η ανηλικότητα στο δημόσιο είναι όπως και στο νομικών, η ανηλικότητα στο νομικών, ρωτάω αλλά ταυτόχρονα απαντάω κιόλας, είναι μέχρι τα γενέθλια του 18ου έτους, ενώ στο δημόσιο είναι μέχρι την 31η 12ου των 18ων γενεθλίων.

–          Χρήστο, σ’ ευχαριστούμε, η συγκέντρωση διαλύεται.

–          …Κάτι που αρνήθηκε ο σύλλογος να κάνει μαζί μου. Σας ευχαριστώ πολύ.

–          Αυτό δεν είναι αληθές, παιδιά.

–          …ποιος θέλει να ρωτήσει στο μικρόφωνο και κάντε λίγο ησυχία. Οι ερωτήσεις καταγράφονται και δεύτερον, όποιος βιάζεται να φύγει γιατί τελειώνει η διακοπή μας, να φέρει την ερώτηση γραπτώς και θα την απαντήσουμε μέσω του sdya.gr. Η συνάδελφος. Λίγο ησυχία παιδιά, λίγο ησυχία.

–          Πολύ απλά. Δεν έχω ασφάλιση, δεν έχω τίποτα. 16 Μαΐου του 1989. Είμαι τρίτεκνη, ξέρω και έχω κατοχυρώσει ως το 2010 και το Ταμείο Νομικών… Πότε μπορώ να φύγω; Μπορώ να φύγω οποιαδήποτε στιγμή; Οποτεδήποτε; Αυτή είναι η ερώτηση. Το ανήλικο είναι 14 χρονών, το τρίτο τώρα, εντάξει.

–          Εφόσον έχετε κατοχυρώσει 20ετία πριν το 2010 μπορείτε να συνταξιοδοτηθείτε.

–          Ανά πάσα στιγμή, σε ένα χρόνο, σε δύο χρόνια, δεν με επηρεάζει τίποτα.

–          Ευχαριστούμε πάρα πολύ για τη σημερινή συνάντηση…και το Σύλλογό μας. Να ρωτήσω το εξής: όταν κάποιος το Δεκέμβριο του 2010, μαζί με τα ένσημα του ΙΚΑ του, έχει συμπληρώσει 25ετία, αλλά όχι στο Ταμείο Νομικών. Επειδή διορίστηκε το ’89. Μπορεί να κάνει πλασματική αναγνώριση παιδιών ή να μεταφέρει χρόνια από το ΙΚΑ στο Ταμείο Νομικών, ώστε το Δεκέμβριο του ’10 να έχει και εκεί 25 χρόνια;         

–          Διαδοχική στο Ταμείο Νομικών, βεβαίως, με το ΙΚΑ μπορεί να κάνει.

–          Ωραία. Ευχαριστώ πολύ. Αυτά.

–          Διαδοχική ασφάλεια και στο δημόσιο και στο ΙΚΑ κλείνω 25ετία. Πρέπει να κάνω κάποιες ενέργειες τώρα ή οποιαδήποτε στιγμή αποφασίσω;

–          Πότε την κλείνουμε την 25ετία.

–          Έχω ήδη κλείσει. Είναι με δημόσιο μαζί. 

–          Το ’12 δηλαδή;

–          Το ’12.

–          Εντάξει, κατοχυρώνετε δικαίωμα 63 πλήρη 58 μειωμένη.

–          58 μειωμένη με ανήλικα.

–          Όχι, έχετε ανήλικο;

–          Έχω δύο ανήλικα.

–          Άρα είναι 55. Αν υπολογίσετε τον χρόνο των παιδιών, μπορεί να σας βγάλει 25ετία το 2010, δηλαδή να φύγετε και στα 50.

–          Έχω ΙΚΑ όμως δεν έχω δημόσιο.

–          Τι σημασία έχει;

–          Να αναγνωρίσει πλασματικά και το ΙΚΑ;

–          Και το Ταμείο Νομικών;

–          Μπορεί να αναγνωρίσει παιδιά, εφόσον έχει είπαμε 15ετία στο δημόσιο.

–          Διορίστηκα το ’97, έχω και 4 χρόνια στο ΙΚΑ. Μπορώ να φύγω μετά τα 50;

–          Βέβαια.

–          Πρέπει να κάνω κάτι τώρα ή οποιαδήποτε στιγμή.

–          Να κάνετε αναγνώριση του χρόνου των παιδιών.

–          Σας ευχαριστώ πολύ.

–          Επόμενος.

–          Να ρωτήσω κάτι. Φεύγω με διαδοχική ασφάλιση γιατί είχα ανήλικο το 2010. Στο δημόσιο έχω 17 χρόνια. Εφάπαξ δικαιούμαι;

–          Μετά τα 12, μετά τα 12 χρόνια δικαιούστε εφάπαξ.

–          Α, δικαιούμαι. Ευχαριστώ πολύ.

–          Είμαι διορισμένος από το ’78 το Νοέμβριο, μέχρι το ’96 που μπήκα στο δημόσιο. Στο ΙΚΑ, όλα τα χρόνια ΙΚΑ μέχρι το ‘96. Από το ’96 μέχρι τώρα είμαι στο δημόσιο. Είναι σύνολο περίπου 31 χρόνια. Είμαι 48 χρονών και έχω 3 παιδιά ενήλικα και τα 3..

–          52.

–          Στα 52.

–          Επειδή έχω μπερδευτεί τελείως, εγώ διορίστηκα το 1980. Έχω θεμελιώσει στο δημόσιο, το ξέρω. Παίζει ρόλο η ηλικία;

–          Όχι.

–          Και στο Νομικών;

–          Πότε είστε γεννηθείσα;

–          Το ’59.

–          Στο Ταμείο Νομικών έχετε συμπληρώσει 25ετία μέχρι το 2010.

–          Έχω συμπληρώσει 32 στο Νομικών και στο.,

–          Εκεί έχετε όμως ακόμη, γιατί εκεί κατοχυρώνετε τα 60. Παιδί ανήλικο είχατε;

–          Ναι, είχα.

–          Πότε;

–          Το ’87 το πρώτο και το ’88 το δεύτερο.

–          Άρα και στο δημόσιο, ως μητέρα ανηλίκου έχετε κατοχυρώσει.

–          Ναι, αλλά για το Ταμείο Νομικών περισσότερο.

–          Στο Ταμείο Νομικών όχι.

–          Ήταν κάτι με τα 17,5 χρόνια τότε, αλλά νομίζω ότι αυτό έχει καταργηθεί τώρα.

–          Όχι, δεν έχει καταργηθεί. Εάν βγάζετε, μισό λεπτό να σας πω γιατί τον έχω τον πίνακα. Δείτε στο ταμείο νομικών.

–          Ο πίνακας στο site…

–          Λοιπόν, εάν το 2003 βγάζατε 18 χρόνια στο Ταμείο Νομικών και ανηλικότητα, κατοχυρώσατε δικαίωμα.

–          Το ’88 και 10 98, 15 χρόνια.

–          Όχι, δεν έχετε κατοχυρώσει. Το μικρότερο ανήλικο πόσο είναι;

–          Το ’88.

–          Άρα μέχρι το 2006. Μήπως το 2006 βγάζετε 19,5 χρόνια Ταμείο Νομικών;

–          Τώρα δεν μπορώ να τα υπολογίσω, από το ’80 είναι.

–          Αν έχετε από το ’80 Ταμείο Νομικών, βγάζετε. Το παιδί ήταν ανήλικο όμως τότε;

–          Ήτανε.

–          Βγάζετε. Ωραία, εντάξει.

–          Οπότε μπορώ να φύγω. Ευχαριστώ πάρα πολύ.

–          Ο επόμενος συνάδελφος, Μιχάλη. Συγκεκριμένες ερωτήσεις, παιδιά.

–          Μία συγκεκριμένη ερώτηση είναι η εξής: στα 58 μου συμπληρώνω 35 χρόνια, έχω διοριστεί το ’89, έχω ανήλικο, εάν κρίνετε ότι είναι σκόπιμο να περάσω στη διαδικασία των πλασματικών, αναγνώριση κ.λ.π.

–          Εφόσον είχατε 25ετία μέχρι το 2010.

–          Όχι. Δεν είχα 25ετία μέχρι το 2010.

–          Όχι στο δημόσιο μόνο. ΙΚΑ – δημόσιο.

–          Καθόλου. ΙΚΑ τίποτα, δυο μήνες.

–          Τότε πως βγαίνει 35ετία;

–          25ετία το 2011 με αναγνώριση στρατού και παιδιού.

–          Ωραία, όχι το ’10, το ’11, έτσι;

–          Το ’11.

–          Στα 52 φεύγετε. Για να ακριβολογούμε μετά τα 52 μπορείτε να φύγετε όποτε θέλετε. Δεν έχει penalty.

–          Αν εγώ όμως στα 58 μου έχω 35 χρόνια υπηρεσίας.

–          Δε γίνεται.

–          Γιατί; Απ’ το ’89.

–          Μα δε βγαίνει απ’ το ’89 35 χρόνια.

–          Όχι μέχρι το 2012. Όταν θα πάω εγώ 58 ετών. Είμαι τώρα 45 χρονών. Σε 13 χρόνια συν τα χρόνια που έχω τώρα, θα έχω συμπληρώσει 35 χρόνια.

–          Ωραία, κανένα πρόβλημα.

–          Σ’ αυτή την περίπτωση είπα εγώ.

–          Ναι, τι;

–          Δε χρειάζεται. Δεν είναι σκόπιμο να πάμε σε αναγνώριση πλασματικών.

–          Όχι.

–          Αφού μπορείς μετά τα 52, ρε Μιχάλη, θες να πάρεις στα 58; Δεν αλλάζει κάτι.

–          Γι’ αυτό είπα, μετά τα 52 όποτε θέλετε. Γι’ αυτό το είπα έτσι.

–          Ο επόμενος συνάδελφος.

–          Η αναγνώριση των πλασματικών χρόνων παιδιών, προσαυξάνουν τη σύνταξη;

–          Ναι.

–          Ευχαριστώ.

–          Και πρέπει να γίνει μέσα στο ’12;

–          Όχι.

–          Να πω κι εγώ. Εγώ τώρα το 2010 έχω 21 χρόνια και έχω και άλλο 1,5 από αναγνώριση πάλι σε δημόσιο, οπότε πάει 22,5 συν ΙΚΑ, πρέπει να είναι γύρω στα 25, αλλά δεν έχω όμως κάτι άλλο, δεν έχω παιδιά, δεν έχω δεν ξέρω τώρα τι.

–          Εάν βγάζετε 25, κατοχυρώνετε στα 60 με πλήρη ή στα 55 με μειωμένη. Στη χειρότερη περίπτωση εσείς την 25ετία τη βγάζετε το ’11.

–          Ναι.

–          Οπότε θα πάτε 61 πλήρη, 56 μειωμένη. Δεν έχετε μεγάλη διαφορά.

–          56 μειωμένη;     

–          Αντί 55.

–          Μειωμένη τι ποσοστό είναι αυτό που λέτε μειωμένη;

–          Με 25ετία.

–          Δηλαδή και το ΙΚΑ μαζί χρεώνεται 25ετία και στα 56 τι ποσοστό μειωμένη;

–          30%.

–          Αλλιώς 61 πλήρης;

–          Ναι.

–          Εντάξει, ευχαριστώ.

–          Ο επόμενος.

–          Παρόμοιο ερώτημα. Από το ’86 ΙΚΑ 6 μήνες, μετά ΤΕΒΕ 6,5 χρόνια, μετά συνεχόμενα χωρίς κενά στο δημόσιο από το ’94. … βέβαια μέχρι και το ’10. Δηλαδή 25ετία το ’10 δεν είχα παρά 1 χρόνο χοντρικά, παρά κάτι. Τι μπορώ να εξαγοράσω και αν συμφέρει το ‘10 ή να το αφήσω.

–          Πόσα παιδιά έχετε;

–          2 ενήλικα.

–          Αναγνωρίζοντας παιδιά, το ’10 είχανε ανηλικότητα;

–          Ναι, το μικρό όμως.

–          Αναγνωρίζοντας παιδιά μπορεί να βγάλετε 25ετία το ’10.

–          Μπορώ να το κάνω.

–          Ναι.

–          Ευχαριστώ.

–          Ήταν αμφισβητούμενο από κάποια παραδείγματα. Φαίνεται ότι το αποδέχεται… 

–          Το αποδέχονται ή να το αφήσω και πάω μετά 61.

–          Εσείς μπορείτε να κάνετε την αίτηση της αναγνώρισης, να ανοίξετε την πόρτα δηλαδή της θεμελίωσης το ‘10, γιατί αυτό σας δίνει δυνατότητα να φύγετε, εάν θεμελιώσετε με τα δεδομένα του ’10 έχετε τη δυνατότητα να φύγετε μετά τα 50.

–          Δεν με υποχρεώνει, μπορώ, έχω τη δυνατότητα, αυτό.

–          Δυνατότητα δεν είναι υποχρέωση.

–          Ναι, γιατί το νομικών δεν το συμπληρώνω.

–          Ήθελα να ρωτήσω, έχω διοριστεί τον Απρίλιο του 1986. Τότε ο γιός μου ήταν 1 έτους. Πότε μπορώ να φύγω και αν θεμελιώνω και το νομικό.

–          Το ’86, εσείς κοιτάξτε, κάνετε 25ετία το ’11, επομένως μπορείτε 61 πλήρη 56 μειωμένη.

–          Και το νομικό είναι μέσα, δηλαδή το έχω κατοχυρώσει;.

–          Όχι, δυστυχώς.

–          Οπότε 67 πάει με το νομικών.

–          Θα σας πάει στα 67 το νομικών.

–          Πάνω σ’ αυτή την ερώτηση κύριε Μπούρλο. Εφόσον υποβάλλει αίτηση για συνταξιοδότηση από το δημόσιο, γιατί έγινε μία κουβέντα προηγουμένως, είτε σαν μητέρα ή πατέρας ανηλίκων, είτε χωρίς να έχει ανήλικα, υποχρεούται εντός 6 μηνών να υποβάλλει και αίτηση προς το ταμείο νομικών, εγώ αυτό δεν κατάλαβα.

–          Για να μην πάει ως διπλοσυνταξιούχος γιατί αλλιώς πάει οπωσδήποτε στα 65.

–          Κάνει την αίτησή του λοιπόν που είναι στο ταμείο νομικών και αναστέλλεται η σύνταξή του μέχρι τα 67 προφανώς, είναι υπό αναστολή.

–          Όχι, όχι, όχι. Στο ταμείο νομικών δεν υπάρχει συνταξιοδότηση με αναστολή. Δεν υπάρχει δυστυχώς. Δεν είναι όπως στο δημόσιο…

–          Δηλαδή όλες αυτές οι κρατήσεις που έχουνε γίνει στο Ταμείο Νομικών;

–          Θα πάρουνε σύνταξη, απλά δεν θα πάρουν στο ίδιο ηλικιακό όριο.

–          Δηλαδή μπορώ να πάρω στο ηλικιακό πλήρη σύνταξη στα 61 μου, και να πάρω στα 67 μου το Ταμείο Νομικών.

–          …Αφορά τις περιπτώσεις που θεμελιώνει άμεσα και στο Ταμείο Νομικών. Τότε έχει έννοια, γιατί αν δεν θεμελιώνει στο Ταμείο Νομικών δεν έχει καμία έννοια. Στην περίπτωση αυτή θα πάει στα 67.

–          Να σας ρωτήσω όμως κάτι. Στην ουσία έτσι όπως το πάμε φαίνεται σαν να δουλεύει ο άλλος 39 – 40 χρόνια. Γιατί στα 61 να βγαίνω, δεν είναι πολύ; Είναι.

–          Για το Ταμείο Νομικών, παλιά ασφαλισμένη από το ’84. Το ’10 είχα 25ετία.

–          Το ταμείο νομικών πότε θα έπρεπε να το είχα. Κάτι είπατε για το 2003, γι’ αυτό.

–          Στο Ταμείο Νομικών αν είχατε το 2003 18 χρόνια και ανηλικότητα, κατοχυρώσατε δικαίωμα να φύγετε από το Ταμείο Νομικών στα 50.

–          Άρα το 2003 και ανήλικο παιδί και 18 χρόνια υπηρεσίας το κατοχυρώνω για να μπορώ να φύγω από τα 50 και μετά. Όποτε δηλαδή πάρω την κανονική σύνταξη θα πάρω και το Ταμείο Νομικών. Ευχαριστώ.

–          Γι’ αυτό λέω απ’ τα 50…

–          Γεια σας. Με την ιδιωτική ασφάλιση συμπληρώνω το 2010 25ετία.

–          Με παιδιά ή όχι.

–          Με ενήλικο.

–          Όχι.

–          Δεν μπορεί, ε.

–          Δεν μπορείτε, επειδή κάθε 25ετία το ’10, στερείστε της δυνατότητας να συνταξιοδοτηθείτε ως πατέρας ανηλίκου. 

–          Οπότε μετά την 35ετία, πάω στα 59 μου.

–          Όχι, εσείς είστε 35 58.

–          Ωραία και Ταμείο Νομικών από ‘κει κι ύστερα.

–          Ταμείο Νομικών, αν συνταξιοδοτηθείτε στα 58;

–          Ναι, στα 58 ακριβώς.

–          Στο Ταμείο Νομικών θα σας πάει και στα 67.

–          Στα 67, ε.

–          Επειδή δεν έχετε τόσο χρόνο ώστε να μπορέσετε νωρίτερα να πάτε στα 62.

–          Μάλιστα. Ευχαριστώ πολύ.

–          Να ρωτήσω κάτι, το είπατε αλλά δεν είμαι σίγουρη. Με 20 χρόνια, τρίτεκνη, συνάδελφος, έχει κατοχυρώσει να πάρει οποτεδήποτε είπατε.

–          Απ’ το δημόσιο.

–          Απ’ το δημόσιο, χωρίς όριο ηλικίας. Έτσι; Από το Ταμείο  Νομικών;

–          Δεν έχει ειδικές διατάξεις το Ταμείο Νομικών.

–          Οπότε το παίρνει στα 60;

–          Στα 67. Όχι ως τρίτεκνη. Προσέξτε, εγώ όταν απαντώ ακριβολογώ. Είπα στο Ταμείο Νομικών δεν υπάρχει τριτεκνία. Υπάρχει ανηλικότητα. Την ανηλικότητα δεν την είπα πως μετράει; Δεν είπα εγώ ότι δεν παίρνετε.

–          Διορίζομαι το ’84 στο δημόσιο, έχω την 25ετία, το 2010. Πότε μπορώ να φύγω;

–          25ετία χωρίς ανήλικο, έτσι;

–          Χωρίς ανήλικο.

–          55 μειωμένη 60 πλήρη.

–          60 πλήρη. Δε φεύγω με 37 χρόνια διαδοχική χωρίς όριο ηλικίας; 7 χρόνια στο ΙΚΑ.

–          Πότε τα κάνατε τα 37 χρόνια.

–          Τώρα έχω 35.

–          Α, έχετε 35, τότε το πιο κοντινό είναι το 37.

–          37, έτσι, 37 χωρίς όριο ηλικίας.

–          Γιατί πρέπει να έχω όλο το…

–          Όλη την εικόνα, ναι, θέλετε να έχετε όλη την εικόνα.

–          Στα 37, θα πάρετε στα 37.

–          Στα 37, έτσι. Και το Νομικών;

–          Στο Νομικών από πότε είστε;

–          Έχω 28 χρόνια τώρα.

–          Άρα είχατε 25ετία το ’10.

–          Είχα 25ετία το ’10.

–          60. Ξέρετε αν δεν το ασκήσετε, αν πάτε με τα 37 χρόνια, επειδή στο Νομικών θα θεωρηθείτε διπλοσυνταξιούχος, θα σας πάει στα 67. Δηλαδή, αυτό που λέμε το κατοχυρώνω έχει την έννοια ότι και η δεύτερη θα υποβληθεί εντός 6μήνου.

–          Α, πρέπει να τα κάνω δηλαδή συγχρόνως όταν. Ωραία, ευχαριστώ πολύ.

–          Ναι. 

–          Ωραία, ευχαριστώ πολύ.

–          Γεια σας. για πολύτεκνη θα ‘θελα να ρωτήσω. Είμαι ασφαλισμένη στο ΙΚΑ για πρώτη φορά το ’83. και διορίστηκα στο δημόσιο το ’97.

–          Έχετε 20ετία.

–          Έχω 20ετία.

–          Αυτό το οποίο πρέπει να προσέξετε όμως, επειδή το ΙΚΑ θα δώσει χαμηλή συμμετοχή, είναι να δείτε και τι ποσό βγάζετε όχι μόνο τη θεμελίωση. Προσέξτε το, δηλαδή. Πόσο χρονών είστε;

–          Είμαι 47 χρονών.

–          Θα σας δώσει χαμηλή συμμετοχή το ΙΚΑ.

–          Όχι, δε θέλω να φύγω τώρα, αλλά δεν ξέρω

–          Να ξέρετε αν έχετε τη δυνατότητα.

–          Ναι.

–          Όχι. Δεν θα πάω στο 67, ας πούμε.

–          Όχι, όχι.

–          Έχω κατοχυρώσει. Θα φύγω όταν ζητήσω να φύγω.

–          Όταν έχουμε 20ετία που είναι πολύς χρόνος δημόσιο και λίγος ΙΚΑ, o.k. Αν είναι όμως πολύ χρόνος ΙΚΑ, επειδή το ΙΚΑ θα δώσει μειωμένη συμμετοχή, θα βγει συνολικά μικρή σύνταξη.

–          …Ευχαριστώ.

–          Το 2011, έχω συμπληρωμένα 22 έτη. Έχω 3 έτη σπουδών. 22 και 3 25, θεμελιώνω στο ’11 και ανήλικο. Φεύγω στα 52;

–          Φεύγετε.

–          Όποτε θέλω από ‘δω και πέρα. Ταμείο Νομικών;

–          Άστο.

–          Άστο, καλά.

–          Με ενδιαφέρει το Ταμείο Νομικών. Είμαι πολύτεκνη μητέρα και έχω 27 συνολικά διαδοχική ασφάλιση ΙΚΑ και δημόσιο και βγαίνουν. Όμως στο Νομικών έχω μόνο 17 χρόνια και 8 μήνες. Πάω στα 67; Πρέπει να κάνω κάτι να εξαγοράσω;

–          Όχι.

–          Όχι, γιατί μου είπαν ότι θα μπορούσα να εξαγοράσω τα παιδιά να γίνουνε 20.

–          Δεν αλλάζει τίποτα.

–          Δεν αλλάζει κάτι. Το μόνο που μπορεί να αλλάξει ας πούμε αν το πάω 20ετία είναι να πάρω την κατώτερη σύνταξη, ενώ διαφορετικά θα πάρω τη μειωμένη;

–          Στην 20ετία θα πάρετε πλήρες ποσό, ενώ με τα 17 χρόνια θα πάρετε το 50%.

–          …

–          Είπανε ότι βγήκε μία απόφαση στην Ευρωπαϊκή Ένωση για λόγους ισότητας αντρών και γυναικών. Ευθυγραμμίστηκε η κυβέρνηση με το νόμο για τα και στην περίπτωση με τα ανήλικα αντρών και γυναικών όσον αφορά το δημόσιο. Δεν ευθυγραμμίστηκε όμως στο Ταμείο των Νομικών. Στο Ταμείο των Νομικών λέει ότι οι γυναίκες με ανήλικο βγαίνουν και οι άντρες μόνο οι χήροι. Τι γίνεται σε αυτή την περίπτωση αυτή λοιπόν από τη στιγμή που υπάρχει και μια απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης που μιλάει για ισότητα.

–          Η απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εκδόθηκε για διαφορά που αφορούσε το δημόσιο. Στον ιδιωτικό τομέα το Συμβούλιο Επικρατείας στη μία Ολομέλεια είπε ότι ισχύουν τα ίδια όρια, πρέπει να ισχύουν και αφορούσε και απόφαση του Ταμείου Νομικών μετέπειτα ύστερα από ένα χρόνο με άλλη σύνθεση, είπε ότι δικαιολογείται η διαφοροποίηση. Επομένως, στον ιδιωτικό τομέα, στο μη δημόσιο δηλαδή, δε φεύγουν με τα ίδια χρόνια. Τώρα αν κάποτε μελλοντικά να γίνει, ίσως, αλλά να σας πω κάτι, μελλοντικά καταλήγουν άντρες – γυναίκες να έχουν τα ίδια χρόνια, μελλοντικά, γιατί 62 με 40 χρόνια ή 67 με 15. Εκεί καταλήγουν.

–          Μπορούμε να το διεκδικήσουμε κάπως;

–          Δικαστικά, αλλά δύσκολο.

–          Να ρωτήσω μία γενική ερώτηση. .. ότι μέχρι το 2013 όποιος δηλώσει παραίτηση ο υπολογισμός της σύνταξης θα είναι με τα παλιά δεδομένα, ενώ μετά το ’13 θα είναι με τα νέα δεδομένα. Αυτό το είπανε. Αυτό ισχύει ή είναι μέχρι το 2015;

–          Η διαφορά ως το ’15.

–          Ως το ’15 θα είναι αυτό; Πάντως ισχύει ότι μετά το ’15 θα είναι άλλος ο  υπολογισμός. Και κάτι άλλο. Το ΙΚΑ για τη διαδοχική ασφάλιση, για όλους μας, για κάθε χρόνο, όταν λέτε ένα μικρό ποσοστό δίνει σύνταξης το ΙΚΑ, για τι ποσοστό μιλάμε; Δηλαδή, κάποτε λέγανε ότι είναι € 50 ανά έτος. Ισχύει κάτι τέτοιο; Είπατε ότι κάτι άλλαξε, τι άλλαξε;

–          Στη συμμετοχή του ΙΚΑ μπήκε ένας συντελεστής ωρίμανσης που βελτιώνει το ποσό της συμμετοχής. Από ‘κει και πέρα όμως το ΙΚΑ είπε ότι δίνει μειωμένη συμμετοχή αν είσαι κάτω από ένα ηλικιακό όριο από αυτό που έχει το ΙΚΑ.

–          Πιο συγκεκριμένα στα 6 χρόνια, τι συμμετοχή θα έχει το ΙΚΑ. Έχοντας 5,5 με 6 χρόνια.

–          Αν την πάρει κάποιος στα 60

–          Στα 50 με ανήλικο

–          Στα 50 με ανήλικο;

–          Με τη διαδοχική. Με 6 χρόνια ΙΚΑ.

–          Πρέπει να το υπολογίσω με τις αποδοχές. Δεν μπορώ να το δω έτσι.

–          Πόσο μειωμένο είναι όμως.

–          Καταρχήν, ως ποσό, για να το υπολογίσω, πρέπει να έχω αποδοχές, γιατί στις αποδοχές αυτές μπαίνει ο συντελεστής ωρίμανσης.

–          Από το ΙΚΑ.

–          Από το ΙΚΑ, ναι. Δεν παίρνουν όλοι το ίδιο, όχι και είναι και δίκαιο αυτό. Δηλαδή, ένας που έχει αποδοχές, λέω παράδειγμα, 300.000, δεν μπορεί να παίρνει το ίδιο με έναν που έχει 50. Πρέπει να βάλουμε τις αποδοχές κάτω για να δούμε ποια είναι η συμμετοχή του ΙΚΑ.

–          … minimum τόσο;

–          Όχι. Έχει διαφοροποίηση και γι’ αυτό στις καλύτερες αποδοχές, ο συντελεστής ωρίμανσης λειτουργεί καλύτερα.

Λοιπόν, ολοκληρώσαμε, ευχαριστούμε πολύ, ευχαριστούμε πολύ κύριε Μπούρλο.